Queen of thorns

Prolog

Od zawsze kochałam motocykle. Ścigacze. Ojciec nigdy nie miał nic przeciwko temu. Matka odeszła kiedy miałam pięć lat. Nie pamiętam jej zbyt dobrze. Ojciec planuje następnym napadem na bank. Zawszę chciałam w tym uczestniczyć. W tych jego akcjach. Od jakiegoś roku mu w tym towarzyszę. Powodzi nam się dobrze. Mieszkamy na obrzeżach miasta w gigantycznej willi. Nie narzekam na brak pieniędzy. Ale dla niego to w ciąż za mało. W szkole byłam postrzegana jako "królowa cierni" przydomek ten wziął się z mojego łamania serc wszystkim chłopakom. Nigdy mi na nikim nie zależało. Pragnęłam tylko zabawy z nimi. Jedni to rozumieli a niektórzy nie. Prosili mnie o chodzenie na co zawsze im odpowiadałam przecząco. Słynęłam z mojej oziębłości. Miałam kiedyś jedną przyjaciółkę która okazała się fałszywa. Cóż życie. Nie pożyła dłużej niż miesiąc. Od tamtego mementu trzymam się sama. Nocami jeżdżę na przejażdżki, odstresowuję się w tedy. Czasem dołączam do jakieś grupki motocyklistów, i jeździmy razem. Potem zazwyczaj urywa nam się kontakt i już więcej się nie widzimy. 

Trochę smutne. Czasami chciałabym z kimś móc jeździć nocami, śmieć się wygłupiać. I tego typu. Ale potem przypominam sobie kim jestem i mam ich wszystkich w dupie.