~ŞİZOFREN BİR KIZIN GÜNLÜĞÜNDEN~

~ güzel bir gündü ta ki ~

bugün yeni bi gün kalktim giyindim özendim falan derken çok çalıştığım sınav günüydü hemde bugün kahretsinotobüse bindim allah kahretsin dusuyorudum rezil olduğumu cevremde ki insanların bana gulerek bakmaları kadar sacmaymis dünya dedim icimden otobüs de giderken birden basim feci bir sekilde donuyor etrafi gormekde zorluk cekiyorum sağır ve kör oldum allahım dedim ne oluyor bu ne boyle annemin aradığını hissederek telefonu açtım birşeyler diyor ama Anlamıyordum ta ki yanındaki kadın telefonumu alıp konuşana kadar beni avmnin önünde indirip yola devam ettiler birde baktım babam korkudan ağlayarak arabaya bindim babam o kadar telaş yapmıştı ki ilk defa onu bu kadar korkarken ve çaresiz görmüştüm hastaneye gittik 4 tüp kan alindi beyin tamografisi çekildim inanmasi güç benim için ama ölüyorum diye de düşünmednim değil yani sonuçlar çıktı bide ne duysam iyi epilepsi öyküsü adeta basımdan aşağı kaynar sular indi aytacda epilepsiydi bu bi kadermiydi bu bizi birleştiren bi kadermiydi tekrar hastaneye gittim ve bu seferde sonuçlar temiz çıktı nasıl sevinmistim anlatamam ve ilk defa babamın agladini o gün gözlerimle sait olup kendimi bayilcak zamanimi buldun aptal diye azarlamamla bitti yarin oldu sevdiğim arkadaşım gözünün önünde nöbet geçirdi ve ben hatta tüm sınıf öldü sandık bide ne duysam iyi epilepsi hastaları öyle nöbet geciriyormus aytaca o gün ilk defa tokat attım nedeni ise suydu o hangi hakla epilepsi olup ilacını icmezdi ona bisey olursa ben ne yapardım cuma günüydü o gün benim için en kotu gündü ve servisime bindikten sonra kaltak gözde yanina çağırıp üzülme diye beni teselli etmişti allahım bu kıza nolmustu boyle sanki içinde bir melek yatıyordu biz bundan sonra gozdeyle iyi anlasacagimizi anladım insanları kotu yapan arkadaslaridir ve artik bu olaydan sonra nihayet tatile girdik artik cumartesindeydiik.