"Hey bence burayı hatalı söyledin."
"Neresini?"
Elindeki telefondan videoyu geri sarıp sesi yeniden dinletti
"Ne sesi diyordunuz buna"
"Kafa sesi"
"Hah işte buradaki o kafa sesini doğru yapamadın sanırım. Garip geldi sesin. Yeniden denesene bi"
Onu dinleyip yeniden çalıştım şarkıya. Bu son görüşmelerimizden biriydi yanlış hatırlamıyorsam
Ben sınav için saatlerce şarkı söylerdim, o da beni dinlerdi, yorum yapardı bazen de. Ama hiç sıkılmazdık onca saatte.
"Bu en iyisiydi işte. Sınavda da aynen böyle söylemelisin"
"Vay be. Müziğin M'sinden anlamayan adam bana şarkı söylemeyi öğretti"
"Öyle deme kızım. Bak yakışıklı bir suratım var ama sesim kötü. Neden diye sor"
Gülüp ona nedenini sordum
"Çünkü ikisi de olsa bu diğer erkeklere haksızlık olurdu. Ama bak ezanı nasıl aynı şekil okuyorum."
Gerçekten de hocalara benzeyen bir sesi vardı şarkı söylerken. O bu taklidi her yaptığında gülmekten karnıma ağrılar girerdi.
Günün sonunda o zamanlarda gitmeye taktığımız Eren'in amcasının açtığı çiğ köftesiyle gitmiştik yine. Esra da Eren'le birlikteydi çoktan.
"Eren bak bak bizim çifte kumrular yine geldiler. Dayanamıyorum artık Gül'ün çiğ köftesine yüzüğü ben katılamam sende beni destekle."
Herkes Esra'nın dediklerine gülerken bir şey fark etmiştim. Artık Esra'nın bu şakalarına ne ben ne de Emir karşı çıkmıyorduk. Belki Emir de benim gibi içinden lütfen yap diyordur. Biz aşkımızı birbirimize göstermekten çok çekinirdik çünkü. Keşke dediğin her şeyi yapsaydın be Esra.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İchigo İchie
Non-Fictionİchigo İchie: Hayatta bir şey yalnızca belli bir anda yaşanır ve bir kere yaşanır; o an geçtikten sonra onu bir daha yaşayacak fırsatınız olmayacaktır.
