Hiding Feelings Season 1: (COMPLETD) (UN-EDITED)

CHAPTER FIVE

[CHRISTIAN'S POINT OF VIEW]

"Pagka bigay samin ng order namin ay nag thank you sa waiter. You're welcome po sir, sagot nya saken.

"Kain na tayo kamusta ka naman Danica? Tanong ko sa kanya habang kumain kami. Eto ok lang naman gusto ko palagi kung kasama si Louie. Maarteng sabi nya.

Good to know. Oh Louie congrats pala sainyong dalawa, thank you sa pinakamamahal kung best friend. Sabay ngiti sakin. Mahal din kita best friend kita e.
Tinago ko na lang kay Louie ang selos na nararamdaman ko. Dahil ayuko namang masira ang relationship nila ng dahil saken.

"Hindi alam ni Louie na gusto ko sya matagal kona syang gusto, Hindi nya lang alam. Patapos na kaming kumain. Water bill po! Bungad na sabi ko at nag deep sa aking bibig ng tissue.

"Sabay sabi ni Louie sakin, ako na mag babayad. Ok tipid na sabi ko. Dahan-dahan akong tumayo. Para makapag ready na para umalis. Kung saan ay na sa restaurant kami.

Pagkatapos mag bayad ay umalis na kami. Ganon pa din nasa likod ako ng sasakyan namin. Hatid na kita sa bahay nyo? Tanong ni Louie kay Danica. Sige mahinhing sabi nya. Habang sa sasakyan kaning tatlo ay umidlip muna ako sandali.

Para mabawasan ang napakadaming kong iniisip. Hindi kona alam ang mga sumunod na nangyari. Pag gising ko ay wala na si Danica at sigurado akong naihatid na ni Louie.

"Louie mahinabg banggit ko sa pangalan nya habang umiiling. Paulit-ulit kong tinawag ang pangalan nya sa dimalamang pangyayari.

"Lumabas ako sa car na sinakyan namin. At tumayo muna ako saglit habang naka sandal ang nga kamay ko sa window of car.

Dahan-dahan ako pumasok sa bahay. Malabo ang paningin ko ng nga oras na yon. Kaya hindi kona alam kung saan nga ba? Ako pupunta ng mga oras na yon.

Hanggang sa nakarating nako sa kwarto. At humiga hindi ko na kita si Louie. Sa kwarto at natulog na lang ulit ako.

Kina-bukasan ay nagising ako, napaka sakit ng ulo ko at feeling ko ay may lagnat ako. Hindi nako maka tayo. Dahil sa sobrang sakit ng ulo ko at nahihilo na din.

Na-natili na lang ako sa kwarto, at nag pahinga muna hindi ko alam kung nasaan ba? Si Louie at hindi ko din alam kung naka uwi na sya.

"Hindi manlang nya ako gising? Tanong ko sa sarili ko habang naka higa sa kama.

"12nn na nang tignan ko ang oras sa cell phone, Naka ramdam nako ng gutom. Pinilit ko nang bumangon ng mga oras na yon.

Pumunta agad ako sa kitchen hindi nako nakapag luto, nag hanap na lang ako puwedeng ready to eat na food.

Habang kumakain ako ay iniisip ko kung saan at kung nasan ba si Louie. Hindi pa din maalis sa isip ko ang kaganapan kahapon sobrang nag seselos talaga ako.

"Tinatanong ko sa sarili ko bakit? Hindi nalang ako Louie.... ma drama kong sabi. Narinig kong may naglalakad pa punta kung saan ay naka upo ako.

"Louie ikaw na ba yan?... Tanong ko habang papalapit ng papalapit ang tunog ng pagyapak ng sapatos.

Louie ikaw na ba yan? Galit na sabi ko hindi kana nakakatuwa ha. Galit na sabi ko dahil hindi kona na naririnig ang mga yapak ng sapatos.

Good afternoon mabilis na sabi ni Louie saken. Hindi ako nagulat dahil wala namang ibang taong. Papasok sa bahay kundi ako lang at si Louie.

"Sumagot ako sa sinabi nya. Good afternoon ka dyan, anong good sa afternoon ha? At syaka san kaba? Galing ha! Inis kong sabi.

"Sorry hindi na pala kita na gising sa sasakyan ha. Galing ako kila Danica nag ka sakit kasi sya. Sorry na at syaka bakit? Parang ang tamlay mo?

Agad nyang tanong saken. May sakit ako pinilit ko lang na bumangon kanina. Wala ka kasi kaya ayun mag-isa ko na lang malungkot kong sabi sakanya.

Sabay mabilis na lumapit sa akin, hinawakan nya ang noo at leeg ko, Oo nga ang init mo pagaalalalang sabi saken.