my butterfly,minsung★

hospital ⁴

cok zaman oldu ya
bu ficimi nedense daha cok seviyorum gibi
daha hos geliyo bilmiyorum
tabi bunlari diyip full whats love a calisiyorum
napiyim oda okunuyor yani
neyse hadi bos yaptim yine ben bb👋🏻

Basim agriyor

Nerdeyim ben

Ah dogru dayak yemistim

Gozlerim acilmaya basliyor

Rahatca nefes alabiliyorum

Sakinim

Ilaclarim,onlari almaliyim

Sonunda gozlerimi acabilmistim.Canim aciyordu tabii bu hastaligimdan mi yoksa yedigim dayaktan mi bilinmez bir halde etrafa bakindim.

Etrafta kimsecikler yoktu.Acaba oldum de ruhum okulda falan mi kaldi.Yataktan kaltim ve perdeyi actim.
Hemsire abla masasinda oturuyordu.
"Ah,Jisung-ah uyandin cok sukur."dedi hemsire abla yumusak bir ses tonuyla.
"Abla ilaclarimi almam lazim." dedim.
"Buraya seni getiren iki cocuk bir ilac kutusu getirdiler ondan mi bahsediyorsun?." dedi
"Evet,onlar." dedim ve ablanin uzattigi kutuyu nazikce aldim.

"Ben derse gidebilir miyim?." dedim.
"Jisung bence eve git,cok halsiz gorunuyorsun zaten o iki cocuk cantanida getirdi." dedi.
"Abla peki o iki cocuk nerde."dedim Minho ve Felix i kastederek.
"Burda kalmak icin yalvardilar ama hocalara tabiri caizse surukleyerek goturduler onlari." dedi
Ablanin dedigi seye gulmustum.Ve bir anligina olusmus olabilecek goruntuyu dusundum.
Komikti.

Cantami alip revirden ciktimtan sonra saate baktim okulun bitmesine 2 saat vardi.
Eve gitmek yerine kisin ortasinda sahile gitme karari aldim denizin sesi hos ve guzel geliyordu bana.
Sahildeki banklardan birine oturdum ve dusunmeye basladim.
Aklimi bosaltmaya calisirken bir anda doktorlarin hastaligim ile alakali dedikleri sozler kafama dolusmaya basladi.

Hic sansi yok

Yasamasi bile mucize

2 ayi falan var oda en iyi ihtimal

Her ihtimale kendinizi hazirlayin

Bir gun uyanamayadabilir

Ameliyat olsa bile bu saatten sonra ise yarayamaz

Aklimda bunlar donerken gozumden bir anda yaslar akmaya baslamisti.
"susun lutfen..."
"o-olmek istemiyorum..."
"ben m-mutlu olmak istiyorum..."

Daha kotu olunca eve gitme karari aldim.
Eve gidince kapiyi annem acti.
Aglayarak anneme sarildim.
"Jisung noldu can-"
"A-anne olmek istemiyorum ben yasamak istiyorum."
"Jisung..."
Annemde aglamaya baslamisti.
"B-bana bak sen olmiyeceksin tamam mi beni burda yanliz birakmayacagina dair sozun var unutma ve sen sozlerini hep tutarsin." gozlerinden yaslar akarken tebessum ediyordu.
"Hem yarin randevumuz var eminim ki doktorlar iyilestigini soyleyecektir, Jisung-ah"
En son annemin dedigi seyi duymamla uyuya kalmistim.

Sonraki gun annemle birlikte hastaneye gittik.
Bu hastaneye kucuklugumden beri geliyorum.Kucukken doktora gelirken annemin etegi ile kendimi saklamaya calisir,korkardim.
Tabii kucukken hasta oldugum icin degil babam doktor oldugu icin gelirdim.Ama yinede korkunc gelirdi.
Babamda benim gibi Lupus hastaligina sahipti.
Genetikten dolayi banada gecti.
Babam ben 7 yasindayken vefat etti.
Daha cok gencti ve annemle beni birakip gitti...

Doktorun odasina girdigimizde klasik kontroleri yapmisti doktor.
En sonunda sonuclari soylemek icin geldiginde resmen yuzu sirke satiyordu.
"Bayan Han ve Jisung acikcasi sonuclar iyiye isaret degil,Jisungun omru en fazla 1 ay ve uzgunuz ilaclar hastaligin durmasina yardimci olamamis."dedi.Kanim donmustu n-nasil yani olucek miyim?.
Bu kadar cabuk mu?.H-hayir olemem ben sevdigim kisiye acilmadan,annemle birlikte torununa bakamadan,baska ulkeleri sevdigin kisiyle dolasamadan mi olucegim?...

Bu kadar miydi yani omrum ayni bir kelebek gibi mi?...

Uzun degil cok ama yani minific bu
kotu oldum abi yazarken
umarim bu ficimde okunur
2/3 bolum daha yapip final yapmayi planliyorun tabii bu angst olursa ve zaten buyuk ihtimal oyle olacak
neyse opuyorum hepinizi gorusuruz👋🏻💗