Mr. Mafia (Omegaverse)

[4] Senin için geleceğim

İyi okumalar 🦋
__________
~Felix~

Son olarak masaların üstünü de sildikten sonra çöpleri de alarak dışarı çıkmış ve kapıyı kilitkemiştim. Gece mesaisi bende olduğu için kafeyi kapatmak da benim görevimdi.

Çöp poşeti kendimden büyük ve ağır olduğu için sürükleyerek zar zor çöp kutusunun yanına bırakmıştım. Bugün çok fazla müşteri yoktu ve çok yorulmamıştım üstelik işlerimi de erken bitirmiştim. Eve gidip güzel bir duş aldıktan sonra ders çalışabilirdim.

Ev yaşamı benim için zor olsa da iş yerimde mutluydum. En azından kimse bana karışmıyordu. Sakince işlerimi görüyordum. Hatta müşteri az olduğu zaman kaçamak kaçamak ders bile çalışıyordum. Benim için zor olan tek yer babamın yanıydı...

Hava soğuk olduğu için elimi ceketimin ceplerine tıkmış, ısınmak için hızlı hızlı yürüyordum. Artık gerçek anlamda üstüme kalın bir şeyler almam gerekiyordu.

Siyah ceketim de yaralı adamda kalmıştı zaten.. acaba yaşıyor muydu? Ah aptal olma Lix üç kurşun yarasından kim sağ çıkmış ki. Sanırım ilk hastamın öldüğünü kabullenmem gerekiyordu artık.. ve kokumu seven ilk kişinin..

Acaba hangi sokakta olmuştu ki? Çok fazla kavşak dönmüştüm ve olayın hangi sokakta yaşandığını tam hatırlayamıyordum. Ama sokaklar tanıdık geliyordu. Bir anda kendimi tekrar aynı kavşakları dönerken buldum.

Gerçekten yolumu fazlasıyla uzatmıştım.. o gece nasıl cesaret etmiştim bu kadar karanlık sokaklara girmeyi acaba. Soğuktan mı yoksa karanlık korkusundan mı bilmiyorum ama tüylerim ürperiyordu. Azıcık da olsa ısınmak için ceketimin şapkasını da başıma çektim.

Ah..Kore neden bu kadar soğuk olmak zorundaydı ki?

Biraz daha değişik sokaklara döndükten sonra adımlarımın beni durdurduğu yerde durmuştum. İşte yine o karanlık, dar ve çıkmaz sokak...

Buraya neden gelmiştim ki? Adamı tekrar bulacak değildim.. ya da ne bileyim ruhu ile falan karşılaşacak değildim ya? Ama işte içimdeki his buraya gelmemi istemişti. Ben ise sorgulamamıştım.

Çıkmaz sokağa girdiğimde vitam çok heyecanlıydı.. ben bu aksiyonlu hayatımdan bıkmıştım ama şu içimde uslu durmak bilmeyen kurt aksiyon mu istiyordu gerçekten?

Karanlıkta hiçbir şey görmüyordum ama yalnız olmadığımı da anlıyordum içten içe. Geçen sefer burada olan çöp kutusu yoktu sanırım? Çünkü sokakta fazla ilerlemiştim ama konteynır'a çarpmamıştım.

Gerçi acaba adamı neden vurmuşlardı ki? Kötü birisi miydi ki? Düşündükçe daha çok korkmaya başlıyordum. Sokağın sonuna kadar yürüdüğümü kafam taş duvara çarptığında anladım.

Kendimi kaptırdığım için çıkmaz sokak olduğunu mu unutmuştum. Elimi alnımı okşamak için kaldırdığımda omzumda hissettiğim el ile duraksamıştım.

"Çok sakarsın"

Siktir? Omzumdaki el konuştu mu?

Kalbim yerinden çıkacaktı. Bağırsam mı ki? Yani ne gerek vardı gecenin köründe buraya gelmeye.

Tereddüt içeren adımlarla yavaşça arkamı dönmüştüm. Karanlık olduğu için adamın yüzünü göremiyordum ama benden baya uzun olduğu ortadaydı. Ve eli kocamandı. Ve hala omzunda duruyordu?

"İyi geceler dilerim efendim, tatlı rüyalar ben artık gideyim"

Lafımı bitirir bitirmez geri çekilmiş ve omzumda duran elden kurtulmuştum. Koşar adımlarla buradan ayrılmaktı planım ama adamın kıkırdayarak gülmesi kalbimi okşamıştı. Çok güzel gülüyordu.. keşke karanlık olmasa da gülüşünü izleyebilsem.