მშივრებს შიმშილი აღარ შიოდათ, აღარ შიოდათ პური და წყალი,
ენაზე მეტად გულსა სწყუროდა, გულსა შიოდა ედემის ვაშლი.
ანგელოზთათვის ნეტარებაა,
დემონებისთვის წამება ხრწნადი,
ადამნი მას ჩვენ სიყვარულს ვეძახით,
დოსტოევსკია ავტორი ამის!
საბანი იყო ყინვაში, ქარში,
საჭმელი იყო მდუმარე სახლში,
სანთელი ერქვა დღის სიბნელეში,
საფულე ერქვა მათხოვრის ყბაში.
ენაზე მეტად გულსა სწყუროდა,
გულსა შიოდა ედემის ვაშლი.
ნუ შემაცდენო! - იყვირა ევამ
მამაო ჩემო! მამაო ჩვენო!
______________________
ცოცხალი ვარ კი! 😁🤍
ხანდახან დავდებ ხოლმე ასე პატარა ჩანაწერებს, ლექსებს ან შეიძლება მოთხრობებსაც 💫🤍
მოენატრეთ თქვენ მაელოს 🤍
