"...bugün kim seungmin için okulunda bir anma töreni yapıldı okul müdürünün açıklaması şu şekilde "ögrencimizin neden canına kıydığını inanın bide bilmiyoruz. kim seungmin geleceği parlak bir çocuktu okulumuzun en iyi öğrecisiydi onu bu hayattan vazgeçiren şey neyse tanrı belasını verecektir eminim ki... böyle genç ve yetenekli çocuklarımızın bu şekilde hayattan ayrılması adil değil. kim seungmin seni unutmayacağız..."
"belki hatırlamayanlar vardır geçtiğimiz perşembe günü saat 12:38 sularında üst katta ki erkekler tuvaletinde bulunmuştu seungmin. ilk önce onu öğrenciler fark etmişti ardından olay yerien polis ve ambulans çağrılmıştı. aynı zamanda seungmin'in yakın arkadaşı felix'te arkadaşının ölümü hakkında konuşmuştu."
"seungmin *hıçkırık sesi* onunla son zamanlarda aramız pek iyi değildi. çok konuşmazdık. keşke şuan burada olsaydı ona asla susmasını söylemezdim... seungmin şimdi bir daha hiç konuşamıyacak. onun c-ce-cesedini ilk ben fark ettim ve o görüntü aklımdan çıkmıyor tanrı'ya yalvarıyorum geri dönemesi için ama olmuyor... seungmin bunu hak etmiyordu zor bir hayat yaşıyordu ama bir şekilde üstesinden geliyordu bir anda neden b-bu olayın gerçekleştiğini anlamıyorum... daha fazla dayanamıyacağım bu kadar yeter."
"genç çocuk bu sözleri söyledikten kısa bir süre sonra sinir krizine girdi."
"kim seungmin umarım şuan olduğu yerde mutludur... seni asla unutmıyacağız seungmi-"
televizyon'u kapatıp kumandayı duvara fırlattım sinirle.
günlerdir bu sikik haberler veriliyordu.
ama ben inanmıyordum.
gerçekten seungmin ölmüş müydü?
üstelik benim dediklerim yüzünden?
ellerimi saçlarıma geçirdim ve onları günlerdir yaptığım gibi yolmaya devam ettim.
başka birşey düşünmeye çalıştığım her an aklıma tekrardan seungmin'in o kabinin içinde ki hali geliyordu. kafamı duvarlara sürtmek istiyordum.
herşey benim suçumdu. hepsi hemde.
onun cesedini gözümün önünden alırlarken hiç bir şey yapmamıştım. o an herşey donmuştu gördüklerimin gerçekliğini sindirmeye çalışıyordum sadece.
ardından olayları kavramıştım ve hocaların beni zar zor tutuyor olduğunu hatırlıyordum. sonrası yok.
bir haftadır ne yaşadığımı bilmiyordum.
ben bir hafta önce ölmüştüm.
hala aklım almıyordu gene de,
bütün bunların gerçek olduğu gerçeği benim canımı yakıyordu.
günlerdir tek yaptığım şey ağlamaktı. felix'ten bile çok ağlamışımdır.
göz yaşlarım onu geri getirecekmiş gibi ağladım.
şuan da ağlıyorum.
derin bir nefes alıp sakinleşmeye çalıştım ama olmuyordu.
seungmin kendi ile beni de öldürmüştü. sadece bedenim buradaydı.
kafamı geriye atıp gözlerimi sıkıca yumdum.
bu duyguyla yaşayamazdım.
en yakın zamanda onun yanına gidecektim.
bedenimle beraber.
_____________________________________________
yaptigim final icime sinmemisti bende tekrar yazdim o yuzden umarim bu guzel olmustur
sonra gorusurz millet opuldunuz 💋
