29 Temmuz 2023
20.48
zehiri çok özlüyorum. her gün konuşuyoruz ama sürekli onunla konuşmak istiyorum. bunları görmeyeceğini bilerek rahatça yazıyorum. nasıl bu hissiyatı kafamdan atabilirim bilmiyorum ama başka birini bulup ondan vazgeçsem daha iyi olacak. inciniyormuş gibi hissediyorum ama bir yandan da bu bana mutluluk getiriyor. bu yüzden buraya mı yoksa 22.17'e mi yazsam arada kaldım. fakat zehir benim için başlı başına bir mutluluk. hayatımda olduğuna sevindiğim insanlardan. o beni nasıl görürse görsün kalbimin birazı hep onda olacak ve muhtemelen bir daha kimseyi tam olarak sevemeyeceğim. bunu bilerek ondan hemen vazgeçmek istemiyorum. benden asla hoşlanmayacağını tahmin edebiliyorum ama eğer başka birinden hoşlanabilirsem (ki zehir varken bu nasıl mümkün olacak bilmiyorum) ona ihanet etmiş gibi hissedeceğime eminim. onun muhtemelen isteği kendi yoluma devam etmem olur. onda takılı kalacağımı düşündüğümü duysa muhtemelen güzelce bir azarlardı ya da en azından benimle konuşmaya çalışırdı. şu an bunları yazarken bile gözlerim doluyor ama buna nasıl karşı koyacağımı bilmiyorum ve bu gözyaşlarının ne anlama geldiğini bile bilmiyorum. vazgeçmem gerekiyor ama kalbim onda kaldı ve içimdeki bu his güçleniyor. ne yapacağımı bilmiyorum sanırım ilk defa uzun zamandan sonra bu kadar güçlü şeyler hissedebiliyorum ve bu beni korkutuyor. ama yine de mutluyum. bu yüzden onun arkadaşı olup yanında olmaya devam edeceğim.
