Mektum Belgeler

3 ŞUBAT 2019

(Molfilerin evinde Eflin Mina'nın ağzından)

Annem bağırıyordu dışarıda.Bağırış sesine kalktım.Odamdan çıktığım an her yer kıpkırmızıydı sürekli çalışanlar koşuşturuyordu,kırmızı eşyalar ile süslemeye devam ediyorlardı evi.Tüm ev halkı uyanmıştı da beni niye uyandırmamışlardı.Birden aklıma geldi,bugün 3 Şubat 2019,o gün sonunda geldi ve ev halkı saat sabahın 7 sinde hazırlıklara başlamıştı bile.Annemin neye bağırdığını öğrenmek için villanın dış kapısına çıktım.Kal geldi birden,soy adımız villanın dış kapısına metal büyük harfler ile yazılmıştı.Annem harfleri yerleştiren 2 adama bağırıyordu "R harfi yamuk duruyor biraz daha sağa lütfen".Adamlar düzeltti ve şimdi evimizin kapısında koskoca "MOLFİ" yazıyordu.Anneme sordum:

"Bu ne şimdi ?" 

"Eflin Mina "2" numaralı giyinme odasında mavi dolabın kulbuna asılı duran elbiseyi giyin ve garaja git "

"2 ismimi kullanmana gerek yoktu anne,ne bu ciddiyet ?"

Ayrıldım annemin yanından.Bahçıvanın üstediki tulum her zamanki gibi değildi,kırmızıydı.Dedem ve babam fazlasıyla önem verirdi çalışanlarının disiplini bozmamasına.Dedemin ve babamın haberi olmalıydı kıyafet değişikliğinden.Niye herkes kırmızı giyinmişti? Niye her yer kırmızıydı?

Kendi kendime sayıklayarak merdivenlerden çıkıyordum.

"Hayır yani neden odamın içindeki veya "1"numaralı giyinme odası değil ? "2"numaralı giyinme odası en üst katta niye beni uğraştırıyorsunuz?"

"Çünkü oralar şuan hazırlanıyor."2"numaralı giyinme odası şuan hazır durumda eflincik" dedi Gül Abla.Gül Abla evimizde yıllardır çalışıyor.Çok kişi kovuldu bu evden fakat Gül Ablanın bu evden gideceği yok.Gitmesin de zaten.Ailemdeki çoğu kişiden daha iyi anlaşıyorum.

Geçtim odaya,mavi dolabın kulbuna asılı siyah bir fermuarlı elbise kılıfı vardı.Kılıfı açtım elbise çok zarifti,ince kumaşlı,ince askılı,diz kapağımın üstüne gelen düz şık kırmızı bir elbiseydi.Parkenin üstünde ise bir çift ince topuklu duruyordu.Bu olmadı işte,ince topuklular ile rahat olamıyordum.Üstümü çıkarttım,braletimi de tam çıkaracakken yıllardır kimsenin yaşamadığı karşı villadan genç yaşlarda bir çocuk beni izliyordu "siktir" ne yapıyordu bu ? Bu villa ne zamandan beri doluydu ? Üstü çıplaktı,spor ile uğraştığı belliydi.Bu six packler nasıl oluşacaktı.Koca bir "nah", ardından da perdeyi çektim.

Giyindim hepsini,beklediğimin aksine topuklular çok rahattı.İndim aşağı,her yer kırmızı şeyler ile süslenmişti.Çok güzel duruyordu her yer,kırmızı rengine bayılırım.Herkes bir şeyler yapıyordu ama bana bir şey yaptırmamışlardı.Çünkü bugünün benimle bir ilgisi olduğunu biliyordum.

Garaja gittim.Tüm arabalar kırmızıydı.Şaka mıydı bu ? Babam ve amcam bir şeyler konuşuyorlardı.Siyah takım giyinmişlerdi ve kırmızı bir kıravat.İkisini de kırmızı ceketle hayal etmiştim,yani çok da fena olmazdı aslında.Gülmemi tutamadım.Amcam beni görünce seslendi.

"Öyle gülme de gel bak nasıl olmuş arabalar ? Hepsi senin için." dedi ve sırıttı.

"Hepsi çok güzel duruyor ama diğer arabalar nerede ve neden benim için bu kadar hazırlık yapılıyor ? Neden her yer kırmızı ?

"Her şeyi öğreneceğin saati biliyorsun Eflin."dedi babam ciddi bir ifadeyle.

"Biliyorum baba 19.00'da.3 Şubat 2019 saat 19.00.1 yıldır her gün bu tarih ve bu saati duyuyorum."

"İyi,gel hadi dün veremediğim hediyeyi vereyim."dedi babam işte şimdi keyiflenmiştim.Çünkü babam tüm çocuklarına 18 yaşına girince ilk arabasını alır ve dün 18 yaşıma girdim.Zaten garajda hediye olarak "araba motoru" falan verecek hali yoktu ya.Ama neden dün vermediğini merak ediyordum yani neden bu tarihi bekledi ? Bu tarihin önemini öğrenmek için canımı verecektim artık resmen.