Faith

Chapter 1

"Introduction"

Feya's POV

Ang hirap pala maging estudyante lalo kapag may pinaglalaban ka.

Charrottt!

Hindi joke lang! Nakalagpas na kasi ako sa ikalawang pagsubok ng highschool. Mahirap pala mag-panggap na nag-pupursige!

Bakasyon! Bakasyon! BAKASYON!

Napaka boring sa bahay. Lalo kapag walang pera! HAHAHA. Actually may pwede naman akong gawin, kasi may Bussines kami... Wow Bussines

Anyways, meron naman talaga, Basahan business siya. Bale gumagawa kami ng basahan, yung bilog na pangkusina? Hmm ano nga tawag nila don...patholder, yun oo.

Pinag-kakaabalahan ko yon pero syempre hindi mo naman maiiwasan na ma-boryong don lalo kung may Cellphone, Tv, at Speaker kayo sa bahay. Tapos kulang pa sa creativy. Mabilis ako mag-sawa sa mga kulay ng tela, kaya kinakapitan ako ng katamaran.

Kakatapos lang ng School year namin ng Grade 8 or mas kilala bilang Second year High School. Papunta na akong Grade 9 or Third year.

Marami akong nababasa na mahirap ang Third year, pero yun din ang sinabi ko noong Second year ako.

Haha wow noong? HAHAHA past na kasi nuba!

Anyway, totoo yun sabi ko noong mag-uumpisa palang ang pasukan noong Second year ako sabi ko mahirap na totoo naman talaga pero I survive. Academic Awardee pa nga eh.  Hindi ko inaasahan yon, na kaya ko pala mag-top?

Noong una Top 10 ako tapos, Sumunod namang Quarter Top 8, noong Third Quarter naman 3. Nakaka-wow  diba? Kahit ako ganun din ang reaction, actually dalawa kaming Top 3, pero may bahagi ko ang sinasabi na "Deserve ko ba?" Kasi hindi talaga.

Malay ko bang aakyat ako ng ganoon kataas, tapos iba yung mga tingin ng mga kaklase ko na tinuring kong kaibigan, na parang hindi ko yun deserve. Pero andyan pa rin yung isang kaibigan ko na sinasabing Deserve ko yon kasi magaling at binigay ko ang best ko noong... Noong Third Quarter.

Sa Fourth ba? Wala pa eh, wala kaming recognition, mga higher sections and special classes lang, kami sa room lang pero sa kuhaan na daw ng card kaso wala pa ring date malapit na uli mag pasukan.

Kinakabahan ako kasi feel ko bumaba pero I give all my best to reach high grades and Achievements.

Actually when Face to Face back again, marami akong napansin sa sarili ko. I improve. Yung dating wala, yung hindi magaling, yung walang achievements meron na. Naisip ko na baka hindi lang talaga ako seryoso kaya hindi ko naabot dati yung mga naabot ko.

I improve in speaking English, I improve to my band, akala ko di ko kaya mag solo but still kaya ko pala, napatunayan ko yon noong tumugtog kami ng isang kanta na hindi na pamilyar ako lang ang nag iisang melody at ayun naging maganda naman.

Tapos marami kaming naging event, marami kaming tinugtugan at nadagdagan kami ng isang miyembro, pero may kwento ako sayo!

Huyy! Feeling close?!

Pero merong isang miyembro ng banda. Ang weird ng kilos niya, and I always see his Phone, diko alam kung dapat ko bang i-assume pero feel ko na dapat hindi.

Ang gulo mo!

Pero kasi weird, magaling siya mag picture actually, and I'm thinking na kaya nakikita ko lagi yung phone niya na parang nakatutok saamin at nangunguha ng picture is ginagawa lang kaming example ng Art.

Hahaha Arts amputiks!

Pero malay lang naman eh, Saka baka totoo. Pero his sweet gestures is not only in me, but with my Best friend ko si Jzenaya Ollena Ajero Quitaless.

Same kami pagkatao mga slight lang HAHA, maldita vs maldita, and parehas kaming judger lalo kapag kami yung inaagrabiyado.

Actually lately we talk a lot, We talk about pur friends, kung sinong ka-lait-lait. About sa crush namin at sa Ex-Crush namin.

Nasa bahay lang ako ngayon at Bored na Bored.

A/N : I hope readers like it.