THE WALKİNG DEAD-CARL GRİMES

13.BÖLÜM~UYANDI

Bir gün sonra

Pek fazla uyuyamadım aklıma sürekli Carl geliyordu yine erken saatlerde uyanmıştım

Yanımda Judith uyuyordu dün olanları o da anlamıştı sonuçta artık bebek değildi korktuğu için benim yanımda uyumak istedi ben de tabiki de kabul ettim onun masumluğu beni mutlu ediyordu

Sabahın erken saatleri olduğu için hava biraz soğuktu

Judithin üstünü örttüm ve banyoya girdim dün olanlar bana çok ağır gelmişti belki soğuk duş bana iyi gelirdi

Duştan çıktıktan sonra üzerime hızlıca kıyafetler buldum evde ki herkes uyuyordu dün olanlar herkes için ağırdı

Biraz hava almak için dışarı çıktım o sırada da Glenn ve Abraham nöbet tutuyordu uzaktan buralara gelen aylakları okla vuruyordular bu yüzden ses çıkmıyordu

İkisinin yanına gittim zaten tek başıma ne yapabilirdim ki

MARİA- Günaydın

GLENN- Günaydın

ABRAHAM- Oooo kimleri görüyorum günaydın prenses

Gülümsedim yanlarına oturdum

MARİA- Ben de yardım edebilirim size sonuçta ne kadar iyi nişancı olduğumu biliyorsunuz

Dedikten sonra minik bir kahkaha attım onların yanında en azından mutlu hissediyordum

ABRAHAM- Göster o zaman marifetlerini

GLENN- Bence şu en büyük ağacın yanında ki aylağı vuramazsın

ABRAHAM- Vurabilir

GLENN- Gel iddia

ABRAHAM- Neyine

GLENN- Kazanırsam bana pizza yapıcaksın

ABRAHAM- Hey benim yemek yapamadığımı biliyorsun

GLENN- Sen kazanırsan ben sana yaparım

ABRAHAM- Pekala tamam

GLENN- Haydi kaptan sendeyiz

Elime yayı aldım okumu geçirdim ve nişan aldım

Aylağı vurmuştum ama ölmedi çünkü omzundan vurmuştum

GLENN- Hahahaha alayım pizzamı

ABRAHAM- Ama vurdu

GLENN- Sonuçta ölmedi

MARİA- Hadi ama daha yeni uyandım bu ısınmaydı bir hak daha

GLENN- Pekala

Bu sefer aylağı öldürdüm

GLENN- Offf

ABRAHAM- Hahahaha alayım pizzamı

GLENN- Tamam yapcam sana zaten sen yapamazdın

ABRAHAM- Hı hı aynen

Biraz sohbet ettikten sonra yanlarından ayrıldım

Revire doğru ilerledim umarım Carl uyanmıştır diye içimden geçirdim

Geldiğimde Siddiq Carla serum takıyordu

MARİA- O... nasıl?

SİDDİQ- İyi olacak birazdan uyanır büyük ihtimal

MARİA- Tamam teşekkür ederim

SİDDİQ- Yanında mı kalıcaksın

MARİA- Sorun olmazsa evet

SİDDİQ- Imm pekala kalabilirsin normalde izin vermezdim ama neyse

MARİA- Teşekkürler

Siddiq gülümsedi odadan çıktı

Carl ile baş başa kaldım

MARİA- Umarım uyandığında beni suçlu bulmazsın sevgilim sana ne kadar değer verdiğimi bir bilsen

Bir süre kendi kendime konuştum sonra sustum sadece Carlı izledim

Bir saat sonra

Hala izliyordum acıkmıştım ama önemli değildi

Carl yavaş yavaş kıpraşmaya başladı

MARİA- Hey iyi misin

CARL- M-mary...?

MARİA- Evet benim sonunda uyandın sevgilim nasıl hissediyorsun

CARL- İ..iyi gibi biraz ağrım var

Mutluluk göz yaşları dökmeye başladım

MARİA- İyi ki hayattasın

Carlın yorgun olduğu belli oluyordu ama yine de gülümsedi

MARİA- Sana güvenmeliydim özür dilerim

CARL- Benim de sana öyle davranmamam gerekirdi ben de özür dilerim

MARİA- Sen özür dileme benim saçmalıklarıma rağmen önüme geçtin

CARL- Çünkü seni seviyorum

MARİA- Ben de seni seviyorum sevgilim

Bunları dedikten sonra yanağına bir öpücük bıraktım ağrıları geçmiş gibi gülümsedi

MARİA- Ben babanlara haber vereceğim seni görsünler evde herkes çok korktu Judith bile

CARL- Ahh minik meleğim

MARİA- Birlikte uyuduk merak etme onu

CARL- İyi ki senin gibi bir ablası var

MARİA- Evet çok şanslı

Dedikten sonra gülümsedim ve odadan çıktım

Diğerlerine haber vermek için eve gittim

ARKADASLARR BİTTİ UMARİM BEĞENİRSİNİZ HİKAYEYİ OYLARSANİZ SEVİNİRİM