Sokak Serserileri

Bir akşam saatleri yolda tek başıma yürüyordum, sessiz kimse olmayan ailem yüzünden evden çıkmıştım her zaman kavga ederdik ama bu sefer büyüktü gidecek arkadaşım da yoktu oysaki öylesine gidiyordum yolda :)

-3. Kişi anlatımı-

Genç kız sokakta öylece yürüyordu, gözleri ağlamaktan morarmış gözlerinden süzülen gözyaşlarını elleri ile silmişti önünü bile zar zor görüyordu bulanık... Hiç kimsesi yoktu ailesi, arkadaşları, kimsesizdi tıpkı yalnız bir serseri olmuştu artık titreyen sesi ile;
Dünyanın sonuna doğmuşum
Ya da ölmüşümde haberim yok
İyi bilirdik derler elbet ardımdan
Bundan büyük yalan yok...

Mırıldanıyordu sadece, boğazları acımıştı artık ağlamaktan, gözlerinden kanlar akmaya başlamıştı başı dönmeye başlamıştı artık çok ağır geliyordu yaşamak kıza.

Bir sokak serserisi belirmişti tam karşısına, lâkin gözleri yüzünden göremiyordu. Başı şapka ile kapanmış simsiyah kıyafet ile yolda yürüyordu, Belki de aynı kaderi yaşıyorlardı ?
Genç oğlan da ağlıyordu fakat fazla görünmüyordu şapkası yüzünden o da birşeyler diyordu titreyen sesi ile;
Ayna ayna hadi söyle benden daha gamsız var mı
Ayna ayna hadi söyle benden daha arsız var mı...

Sokakta sadece onlar vardı ve mırıldanıyorlardı,
Genç kız karşısını biraz daha olsun görebiliyordu serseriyi görebilmişti serseri de onu görebiliyordu ve biraz daha yakınlaşmışlardı ve bağırarak:

Ne sen baktın ardına ne ben
Hep ayrı yollarda yürüdük
Sustu bu gece karardı yine ay
Kaldı geriye cevapsız sorular...

Birbirlerine bakmışlardı, ikisininde sığınacak evleri yoktu
Sokak serserileri oldular artık ikisininde bir mahallenin sokak lambası olmuştu, Eğer biri sönerse diğer kayıp ruh'u için yanacaktı...