Deux Filles RAYONNANTES •Two Radiant Daughters•

SURPRESA

Nang tinanggal na ng kapatid ko ang pang takip sa mata, Bigla silang sumigaw ng

"SURPRISE!"

Sigaw nilang lahat at kasama na doon yung ama ko, Napa takip ako ng bibig

"Wala namang okasyon ah?"

Tanong ko ng nalilito, Tumawa naman ang Mom at ang Dad, Lumapit sila sa akin,  Hinawakan nila ang kamay ko,

"Wala mang okasyon, Subalit, Gusto lang namin na mag pasalamat at gusto naming sabihin na proud kami sa iyo,"

Sambit ng dad sabay tingin sa mga naka paligid.

"Naiiyak ako, Hindi ko lamang maintindihan kung bakit."

Sabi ko at pinunasan ang luha ko habang tumatawa.

"Iiyak na yan!"

Pabirong sabi ng tatay ko at hinampas ito ng Mom.

"Aray! Nag bibiro lang eh!"

At dahil dun, Natawa kaming lahat, Ang ama ko talaga ang nag silbing marunong mag pa tawa ng tao, Kaya pinapa salamat ko yoon sa Kataas-taasan.

Lumapit sa akin ang isang matalik na kaibigan ko, At niyakap niya ako ng mahigpit.

"Margarette, Salamat."

Sabay yakap sa akin, Lumayo muna ang mga kapatid at ang magulang ko, At binigyan ako ng aking sandali.

"Bakit naman, Maria?"

Sabi ko, At niyakap ito

"Nag papasalamat ako sa iyo kasi.. Palagi kang nandiyan para sa akin, Nag papasalamat ako kasi noong tunalikod sa akin ang mundo, Ikaw yung nanatiling bituin na.. Nandi-diyaan para lamang ma sabihan ako na 'kaya mo yan, Huwag kang susuko, Dahil sa iyo natuto akong walang mas hahala pa kesa sa mga Kaibigan na laging nadiyaan para sa iyo."

Sambit nito at umiyak habang niyayakap ako, Pati ako naiiyak at natatawa na natutuwa.

"SALAMAT, MARGARETTE."

Sambit ng kaibigan kong si Maria at niyakap ako ng mahigpit.

Bumitaw na kami sa yakap at pinunasan ko ang luha niya.

"As long as i am here, Ako ang mananatiling Bituin upang maipakita sayo na May Ilaw pa na dadating sa buhay mo"

Sabi ko sabay yakap sa kaniya.

Hindi ko inasahan na sa loob ng Gym ng Fort Bonifacio gumanao yung ganitong eksena, Binigyan ako ng puting rosas niMaria at umalis at bumalik sa kaniyang kina ka tayu-an.

"Bakit may ganito? Naiiyak ako!"

Sigaw ko ng natatawa at tumawa rin sila.

"Ako sunod"

Sabi ni Ate at lumapit sa akin, May hawak siyang pulang rosas at ngumiti ito sa akin at ibinigay ang Pulang rosas na hawak ng Ate ko.

"Hindi ko masasabi kung gaano ako ka swerte na naging kapatid kita. Pero noon, Kami lamang na tatlo ang mag-kakasama, ang Mom, Ako at ang Dad, Pumasok yung ama natin sa Politika kaya hindi ko naranasan yung maglaro kasama ang dad, Ang mom naman ay okupado, Kaya noong nalaman ko ng ipinag bu-buntis ka ng Mom, Ay tuwang-tuwa ako, Ngayon na malaki kana, Ay sa tingin ko hindi mo na ako kailagan."

Sabi ni ate at huminto para punasan ang luha niya, Natawa naman ako ng kaunti

"At kung kailagan mo ako, Tawagin mo lang ako, Handa kitsng damayan sa kahit anong ulan ang bubuhos, Kahit Malakas, Mahina o umaambon man yan, Ay naririto ako, Kahit anong manyari, Handa akong maging ATE, Para sa iyo, Ipinagmamalaki kitang kapatid sapagkat nakuha mo ang lahi ng dad, At ipinagmamalaki kita dahil inayos mo lahat ng pagkaka-mali mo at natuto ka. Proud ako sa nakamtan mo Margarette"

Niyakap ako ni Ate at binigay sa akin ang litrato na kinuha ng mom noong bata kami.

Napa ngiti ako sa litrato sapagkat kami lamang na lima yung nasa litrato, Si Mom, Ang dad, si Ate, Ako at si Pinky.

"Si Tita cory naman susunod!"

Sigaw ng lahat, Natawa ang mom at natawa rin ang buong pamilya ko.

"Tita Cory!"

Sigaw nila ng pa ulit-ulit, Ako naman ay naka tayo lang sa gitna, May hawak na rosas galing sa kanila, May mga liham at litrato rin sila na naibigay sa akin sa isang sobre, Hindi ko ito mabubuksan sapagkat ang dami kong dala.

"Bakit may ganito Di ako naka-pag handa!"

Pa biro kong sabi, Walang okasyon pero ako'y natutuwa,  Sobra akong natutuwa dahil nagawa nilang sabihin ang gusto nilang sabihin sa akin, Kahit hindi nila alam kung paano sabihin ang salitang "SALAMAT", Ang isang salitang "SALAMAT" ay sobrang ayos na sa akin yoon, ang aking mga kaibigan, Mga kapamilya, At kung sino-sino pa ang mga naging parte ng buhay ko, Nakaka-tuwa kasi sino ba naman ang gagawa ng mga liham para sa kanilang kaibigan?, Para sa aking mga kaibigan, Ako'y naging parte ng kanilang buhay, Sapagkat ako yung palaging nariyan kapag kailagan nila ng kausap, lalong-lalo na't kailagan nila ng Ilaw sa gabing madilim na sandali, Naluluha ako pagka't hindi ako tinalikuran, Noong nakulong ang tatay ko, Nanatili sila sa tabi ko, Ina-away yung mga tao na uma-away sa pamilya ko, Sila ang nag-silbing paa sa tuwing ako'y nanghihina.

Ang aking kaisipan ay napa-hinto noong  may humawak na isang sobre ang mom at, Pumunta ito tungo sa akin, ibinigay neto sa akin ang sobreng hawak niya,  Nilagay ko muna sa puting upuan ang mga rosas at ang mga litrato, Kinuha ko yung sobre ssa kamay niya at ngumiti

"Ano ito?"

"Buksan mo."

Sabi ng mommy at binuksan ko ito, Sa loob ng sobre, May nakita akong liham, Pero sa tabi ng liham may litrato at may kuwintas, Ang kuwintas ay may isang puso, At napa-tingin ako, Isang nag nining-ning na ginto,

"mo-mommy? Ang mahal nito ah?"

Napa tanong ako sa gulat,

"nararapat yan sa iyo, Anak ko."

Sabi ng mom at isinuot ang gintong kwentas na puso sa akin.

"wala akong masasabi sa aking pangalawang anak, Kung hindi, Nararapat siyang ipag-malaki, Bakit?. Kasi kapag okupado kami sa aming ginagawa, Yung panganay namin, Nag-aaral, Hindi makakapag laro yung panganay at si Margarette palagi yung naka-abang kapag naka-uwi galing paaralan yung  mga kapatid niya, Siya yung nagbuhat sa kakulangan namin sa sobrang okupado."

Sabi ni mommy sabay tingin sa mga nakikinig.