˗ˏˋ hotsummerz'ˎ˗- purinz ff le sserafim

3🫧

Şok olmuştum. Başından beri, beni Kazuha zannedip mi benimle yazışıyordu? Kazuha, benim ilkokul arkadaşım. Evi yakınlardaydı. Ayağa kalktım:
-Eunchae, kalk gidiyoruz.

-Nereye ya? Daha dün gezmeye gittik.

-Gezmek için değil, bir şeyleri açığa kavuşturmamız lazım.

Omzunu silkti ve hazırlanıp ayakkabılarını giydi:
-Kazuha ne alaka ki? Onunla kaç yıldır görüşmüyorsunuz.

-O kız beni Kazuha zannediyormuş da yazıyormuş.

Eunchae ayağa kalkıp ağzını eliyle kapattı.
-GERÇEKTEN Mİ?

-EVET GERÇEKTEN. Hadi çabuk ol da gidelim evine.

-Tamam tamam

Evden çıktık ve Kazuhanın evine yol aldık. 5 dakika sonra varmıştık. Kapıyı çaldıktan sonra bizi güler yüzlü bir Kazuha karşıladı:
-Hoşgeldin Chaewon! Çok özlemişim seni.

Bana sıkıca sarıldı ve içeriye geçirdi. Zavallı Eunchae de kapıda iğrenmiş bir yüz ifadesiyle sarınılmayı bekliyordu.

-Sen de hoşgeldin.

Hafifçe sarıldı ve içeriye geçtiler. Eunchaenin siniri bozulmuştu. Kazuha karşımdaki koltuğa oturduktan sonra sanki daha demin kuzenime somurtmuş olan kişi o değilmiş gibi ağzı kulaklarında bir şekilde bana döndü:
-Nasılsın Chae? Görüşmeyeli baya uzun zaman olmuştu!

Nazikçe gülümsedim:
-İyi Kazuha, sen nasılsın? Gerçekten çok uzamışsın.

-Sen hep aynıydın bence ama daha sevimlileşmişsin

-Teşekkür ederim

Yüzüm kızarmıştı. Eunchae hala iğrenir bir şekilde bakarken bana kaş göz yaptı. Artık konuya girmemi istiyordu.
-Şey Kazuha sana bir şey sorabilir miyim?

-Tabi! Seve seve cevaplarım.

-Bana bir kız yazdı. Yani aslında sana yazmak istemiş ama hesapları karıştırıp bana yazmış. O kızı tanıyor musun?

Yüzü asıldı ama yine de sahte bir gülümseme takındı:
-Bilmem, bana fotoğrafı varsa göstersene.

Gösterdim ve yüzü yeniden güldü:
-Haa bu bizim Yunjin. Benim yakın bir arkadaşım, ama o tatile bir haftalığına şehir dışına çıkmıştı.

Nazikçe gülümsedim:
-Tamamdır, sağol yardımın için.

-Keşke biraz daha kalsaydınız, daha sık gel olur mu?

Eunchae hızlıca kafasını sağa sola salladı:
-Yok yok biz kalkalım artık işlerimiz var.

Eunchaeye bakış attım ve kapıya çıktık. Kazuha bana el salladı ve kapıyı kapattı. Kazuha gittiği gibi Eunchae hemen konuşmaya başladı:
-Bu kızı hiç gözüm tutmadı, sanki sana takıntılı gibi.

-Yok be, normalcene arkadaşım işte. Özlemiş demek beni.

-Ben hiçbir arkadaşımı böyle özlemem. İlkokul arkadaşın bir de!

Gözlerimi devirdim. Artık en azından anlamıştım bana neden yazdığımı. Benimle ben olduğum için konuşmuyordu, bu da canımı yakıyordu. Ama ona Kazuha olmadığımı söylesem benimle konuşmayı keserdi. O yüzden devam ettirmem gerekiyordu. Kendimi yalancı gibi hissetsem de.