he's little girl~||Dylan monet

7.odwiedziny

Wtedy zakończył się flashback a z moich oczu zaczeły spływać łzy
-hej młoda co się dzieje?-zapytała kojącym głosem Akemi
-m-mama -wydusiłam s siebie jedno słowo a oczy Akemi tak samo niebieskie jak mamy pociemniały
-kira mamy z nami nie ma ale to nie twoja wina byłaś mała i nic nie mogłaś zrobić
Dylan
Pierwszy raz ktokolwiek wspomniał o sanie Anders pamiętam jak byłem młodszy a w telewizji zobaczyłem zdjęcię małych Akemi i Akiry ubranych na czarno i słyszałem słowa współczucia dla małych dziewczynek które doświadzczyły podobnej tragedii do mnie ale jedno mnie nie pokoiło dziewczynki były same bez ani jednego dorosłego tylko ta 16 letnia dziewczyna pocieszająca maleńką 11 letnią dziewczynkę
Moje serce na to wspomnienie pękało
Kojarzyłem matkę Akemi i Akiry
Ponieważ ojciec dziewczyn był członkiem organizacji ale on był bardziej groźny niż monetowie
-już wiem z kąd was pamiętam
...-powiedziałem po dłuższej chwili
-z kąd? -zapytała Akemi
-z telewizji
-hę?
-w telewizji pokazywali pogrzeb waszej mamy
-aaa...-mrukneła akemi
Akemi
W moich myślach zobaczyłam maleńką Akirę krztuszącą się łzami
Na widok nie żywago ciała mamy po raz kolejny przypominała mi młodszą mnie bez słowa przyciągnełam do siebie dziewczynkę i mocno ją objełam
W prawdziwym życiu Kira
Również płakała i tak samo ją przytuliłam
Akira
Poczułam jak silne ramiona Akemi mnie objeły i momentalnie się uspokoiłam
Następnego dnia siedzieliśmy w naszym prywatnym samolocie w drodze do naszego (mojego i Akemi) rodzinnego kraju wtedy usłyszałam komunikat "za chwile lądujemy w Seulu przygotujcie się do lądowania"