SELAMM yazarken bol bol güldüğüm bir bölümle geldimmm iyi okumalar🎀
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🐩
"Evin ilk günkü halinden eser kalmadı." Dadım balkona kurdukları uyduruk masanın başına oturmuş kendi imkanlarıyla yaptığı kahveyi yudumluyor bir yandan da daha önce elinde hiç görmediğim mor renkli yelpazeyi arada bir yüzüne doğru yelliyordu. Eh tabii, köyde klima ne arardı.
Willow, "çok da kötü görünmüyor, iyi bir iş başardık bence,"diye yüreklendirdi onu.
"Evet iyi bir ekip olduk."
"Umarım bugünleri de atlatacağız...buraya alışmayı deneyeceğim yine de."
Sigaramı çirkin cam küllükte söndürüp olaya dahil oldum. "Bir saniye bir saniye. Saçmalama Willow, buraya alışmaya çalışırken geldiğin yeri unutabilirsin. Hem ne oluyor size canım? Daha geleli birkaç gün oldu. Savaşmadan kabullenemeyeceksiniz herhalde. Bu tavırlar size hiç yakışmıyor."
"Ne için savaşacağız Jimin?" Willow bana büyük siyah gözleriyle baktı. Normalde hep buz mavisi lensler kullanırdı ama iki gündür onları da takmıyordu. Neyse ki hala ona öğrettiğim gibi hoş ve pahalı kombinler yapmayı bırakmamıştı.
Omuz silktim, "bizden alınan hayat için elbette."
"Bizden hiçbir şey almadılar. Hepsini babam verdi. Anla artık, bizi kimse kurtaramayacak. Elimizde olanı da kaybetmek istemiyorsan çeneni kapalı tutmalısın."
"Aptallaşma!"diye bağırdım. "Elimizdekileri de alacak değiller! Neyimiz kaldı ki sanki?"
Dadım araya girdi. "Eğer biraz daha siyah kartınla başarısız alışverişler yapmaya çalışırken korkarım burayı da bulup bize hayatı dar edecekler." İç çekti. "Babanın bıraktığı borç az buz bir şey değildi."
"Lanet olası herif, onda her zaman gerizekalılığın izilerini görebiliyordum. Keşke olaya ben dahil olsaydım."
"Kozmetik markasını üzerine yapmak istediğinde kabul etmedin."
Göz devirdim. "Marka yüzü olmam daha mantıklı bir hamleydi." Bir dönem, patlayan markamızın, şehrin en özel köşelerini kaplayan reklam panolarında ben ve ışıltılı gülümsemem vardı...ihtişamlı günlerdi. Bunu babama teklif eden de satışlarımızın artmasını sağlayan da bendim. Kendi potansiyelimin farkındaydım yani.
Ella beni hiç takmadı. Bunun yerine konuyu değiştirdi. "Nakitin var mı hiç?"
"Öyle şeyler kullanmadığımı biliyorsun."
"Artık kullanacaksın."
Neredeyse bir sigara daha yakıyordum ki paketin azaldığını görerek ufak çaplı bir şok yaşadım. Bu özel aromalı sigaralardan yanıma yalnızca beş paket almıştım, dadım da ondan başkasını içemediğimi bilmesine rağmen habire aşırıp duruyordu zaten.
