Wereld Vol Problemen Ft Bankzitters

De kerk

Het is ochtend ik lig op de bank. Waarschijnlijk ben ik gisteravond in slaap gevallen. Raoul komt naar beneden en maakt ontbijt voor ons. Even later zijn de andere jongens er ook. Zullen we vandaag naar de stad toe? Vraagt Rob. Ja isg antwoorden we.

***

We zijn in de auto over 15 min zijn we er. Ik pak een kauwgom en geef aan de rest.

We zijn er. We gaan eerst naar een restaurantje om te eten. Een water en een tosti kaas alstublieft zeg ik tegen de ober. Pling. Ik krijg een appje ene Lucas. Ik open het er staat :'kom naar de kerk. Je kent me wel ik ben je oude vriendje. En zeg tegen niemand dat je daarheen gaat anders weet wat je te wachten staat.' Ik wil het zeggen maar wat gebeurt er dan vraag ik me af. 'Ik ga naar de hema voor spullen.' Ik probeerde geloofwaardig over te komen. 'Moet ik mee' vraagt Koen? 'O nee hoor het is oke' zeg ik. Ik vertrek naar de kerk het is zo een 5 minuutjes lopen. Er komt een brok in mijn keel en mijn maag zegt dat dit niet goed is. Ondertussen denk ik na wie de hel is lucas?

Ik ben er ik zie de kerk er staat iemand in het zwart gekleed ik loop naar hem toe en vraag of hij lucas is. Ja zegt hij en hij zegt dat hij een foto van ons heeft. Ik loop mee hij pakt een geweer en richt het op mij. Ik wil weg ik wil schreeuwen maar nee niemand is er. Hij zegt dat ik hem moet volgen en elk geluidje dat ik maak dat dat mijn dood kan zijn. Ik word in zijn busje geduwd en hij rijdt hard weg. Ik word van de ene kant naar de andere kant geduwd en zit onder de blauwe plekken. Na een minuutje of 5-10 zijn we er. Hij trok me de bus uit naar zijn kamertje ergens in een donkere garage. Hij zegt dat ik naar een hoek moet met een stoel en zegt dat ik mijn telefoon in moet leveren. Ik geef hem. En uit het niets slaat hij mij keihard. En nee niet 1x maar 20x of meer zelfs. Hij pakt een mes. Ik probeer weg te rennen maar hij houdt me tegen hij pakt het mes en houdt het tegen mijn keel. Ik slik mijn hart gaat tekeer. Hij schraapt het mes langs mijn keel het bloed. Hij stroopt mijn mouwen op. Ik probeer me los te wringen en hem te trappen hij kijkt me boos aan. Hij kijkt naar mijn armen naast dat ze super rood zijn kijkt hij naar de littekens. Ik wil huilen en weg rennen. Weg naar huis. Weg naar Casa Del Huts. Ik zie hem het mes uit zijn zak pakken en hij legt hem op mijn arm neer en hij gaat heen en weer. Mijn oogleden worden zwaar zo zwaar ik kan ze niet open houden. Ik sluit ze.