TUTSAK

⚜️14.BÖLÜM⚜️

" Ne dediğini farkettin mi? " Diye sordu Maria oturduğu yerden.
Amir Maria'ya dündü.
" Hangi dediği?"
" Derdim poyraz'dan o malları almak!"
" Bana da tuhaf geldi. Kadının mallarla değil Kalendar'la bir ilgisi var. Yoksa neden malları kendi çıkarı için kullanmak yerine neden başkasının kullanmasına izin verip yardım etsin "
" Dediğim tam olarak o fakat anlatmak istediğim o değildi."
" Nasıl yani?"
" Farkettiysen kadın Kalendar'a Poyraz dedi. Bu piyasadaki kimi gördün Kalendar'a Poyraz diye hitap ettiğini? Şirketinde bile Savaş Bey diye sesleniliyor! Ne demek oluyor bu? "
Amir'de dikkatli bir şekilde düşünmeye başladı.
" Bunu farketmemiştim..! O halde bundan ne çıkartabiliriz?"
" Dediğin gibi belli ki kadınla kalendar'ın arasında bir şey var! Üstelik kadın kendisini tanıtması bile. Kimliğini gizli tutuyor..
Tehlikeli sularda yüzüyoruz Amir! Bunun arkasından bir şey olabilir! "
" Başka çaremiz yok Maria! Kaybedecek bir şeyimiz de yok! Klüp benim herşeyim ve eğer böyle eli kolu bağlı beklemeye devam edersek klüp elimizden gidecek!"
" Ben üstüme düşeni yapıp uyarımı yapıyorum! Sonradan klübü kaptırdığın gibi yakanı da kaptırma"
Amir
" bir önerin varsa seni dinleyelim Maria!" Dedi bi tık öfkeli bir tonla.
Maria önce bir kaç saniye gözlerine baktı Amir'in.
Sonra sakince oturduğu yerden kalkıp masanın üstüne indirdiği çantasını koluna takarak çantanın içinden gözlüğünü çıkartıp Amir'e yaklaştı.
" Onu bunu bilmem! Ne yapıp edip bu işten kurtul yoksa artık ben bu işte yokum! " dedi net bir şekilde.
" O ne demek oluyor şimdi! Ortak değil miyiz biz! "
" Ben gücün olduğu yerde dururum Amir! Eğer güç yoksa bende yokum!
" Ne yani! Sırf klüp için mi benimle ortaklık yaptın! "
" başka ne için olacaktı? "
" Bu bas baya ihanet!"
" Nasıl algılarsan algıla! Bu senin yaptığın aptallığın hatasıydı! Beni bu işe karıştırma! Yaptığın hatayı düzelt kaldığımız yerden devam edelim! " Diyip gözlüğünü gözüne takarak kapıya doğru yöneldi ve odadan ayrıldı.
Amir ise üstündeki bu şaşkınlıkla olduğu yerde kala kaldı.

~🤍~

*Ertesi gün*
Herşeyi halledip eve geri dönmüştüm.
İçimde derin bir tedirginlik olsada artık herşey için çok geç olduğunun farkındaydım. Sabah uyandığım gibi Elif'in odasına gittim. Kızımı kucağıma alarak biraz kafa dağıtmaya çalıştım. Fakat pek mümkün olmadı. Elif'i kucağıma aldığım gibi geçen gece Poyraz'a " Baba" dediği aklıma geldi.
Elif'in yüzüne tip tip baktım. Böyle bir şeyi neden söylemişti? Düşündüğüm şey olamazdı. Hayır! Bu imkansız!
İyice kaşlarım çatıldı ve sessizce düşünmeye başladım içimden. Böyle bir şeyin olmasına asla aman vermedim. Direk kafamdaki o düşünceyi yok edip kendimi avutacak bir şeyler buldum hemen.
Yinede Elif'e tuhaf bakmaya devam ettim. Çünkü gerçekten çok korkunç bir durumdu.
Poyraz'ın kızımı sahiplenmesi.. bu kadarını kabul edemem!

Elif'le bir süre daha kaldıktan sonra odaya çıktım tekrar. Üstümde hâlâ bir tedirginlik vardı. Terasa çıkıp oturdum kafa dağıtmak için. Beklemek çok zordu. Bir an önce herşeyin olup bitmesini istiyordum.

Ben evde beklemeye devam ederken o sırada poyraz'ın adamları depoda malları tırlara yüklemeye başlamıştı çoktan. Poyraz yoktu yanlarında. Adamları yükleme yaparken kendisi ajanstaydı. Kolyeyle ilgili planlarını yapıyordu. Yanında Tanya, Onur  ve Orhan vardı.
Yine o karanlık, uzun masası olan odada toplanmışlardı.
Poyraz en başa oturmuş, elindeki kalemi onlara doğru çevirerek bir şeyler anlatıyordu.
" Bir aya kalmaz kolye burda olacak. O zamana kadar planı kusursuz bir şekilde tamamlayalım! En ince ayrıntısına kadar düşünülerek hareket edeceğiz!"
Tanya
" kolyenin nereye geleceği belli oldu mu?" Diye sordu
" Evet! Tıpkı tahmin ettiğim gibi otelin balo salonunda yapılacak davette kolyede otel de olacak! Otelin müzesinde bekliyor bizi!"
Konuşmalarına böyle ayrıntılara girerek devam ettiler. Hepsi kendi görüşünü ortaya atarak Poyraz'a soru yönlendiriyordu.
O esnada bütün tırlara mallar yüklenmiş. Tırlar yarın sabah yola çıkmak için deponun bahçesinde sırayla park edilmiş vaziyette bekliyordu.