Frosty Passion || Gra o tron

1.

Północną część muru strach i niepewność obejmowały nie tylko w nocy, ale i za dnia. W mieszkańcach Westeros lęk wzbudzały zaledwie myśli o tym miejscu. Na szczęście granicy od dawien dawna broniła Nocna Straż. 

Atak na Czarny Zamek został odparty.

Była cisza, wielu straciło życie w walce i przeszło do historii na wiele pokoleń. Będą śpiewać o nich pieśni i podziwiać bohaterów.

***

Spędzili noc w zniszczonej chacie, ukrywając się przed całym światem. Teraz nadszedł świt i czas ruszyć w dalszą podróż, sami nie wiedzieli dokąd.

Obudziły ją promienie słoneczne wpadające przez dziurawy dach wraz z zimnym podmuchem wiatru, obróciła się, aby przytulić ukochanego, lecz zastała puste miejsce.

Otworzyła oczy i ujrzała otwarte drzwi. Ruszyła w ich kierunku i ujrzała go opartego o framugę.

- Czyżbyś miał wątpliwości, Jonie Snow? - Zapytała spoglądając mu w oczy, gdy obrócił się w jej stronę.

- Nie powinienem Ygritte. Złożyłem przysięgę, to droga bez powrotu. 

Nadchodzi noc i zaczyna się moja warta. Zakończy ją tylko śmierć. Nie wezmę sobie żony, nie będę miał ziemi, ojca ani dzieci. Nie założę korony i zapomnę o zaszczytach. Będę żył i umrę na posterunku. Jestem mieczem w ciemności. Jestem strażnikiem na murach. Jestem ogniem, który odpędza zimno, światłem, które przynosi świt, rogiem, który budzi śpiących, tarczą, która osłania krainę człowieka. Moje życie i mój honor należą teraz do Nocnej Straży na tę noc i na wszystkie pozostałe. 

Te słowa stale krążyły wokół Jona.

- Powinniśmy ruszyć w dalszą drogę, jesteśmy zbyt blisko granicy. - Powiedziała Ygritte zabierając łuk i strzały.

- Tu nigdzie nie jest bezpiecznie. - Odrzekł Jon, spoglądając po raz ostatni na mur i ruszył śladem kobiety.

Szli przez las stale rozglądając się wokół, niebezpieczeństwo mogło czaić się na każdym kroku. Po pewnym czasie w oddali można było dostrzec światło, ogień. Zbliżyli się do tego miejsca.

Jon poczuł tylko mocny ból z tyłu głowy