Kız,genç adamın gözlerine bakıyordu.Genç adam buz kütlelerinin ardındaki kıvılcımı fark etmiş ,şimdi onu alevlendirebilmek için,o iki kelimenin zincirlerini kırıp ağzından çıkmasını bekliyordu.Ama kızın gözleri kelimelerin zincirlerini daha da güçlendiriyordu.Neyden korkuyordu?O iki kelimenin buz kapılardan geçip kızı üşütmesinden mi?Diğer insanlar için sımsıcak olan bu iki kelime ;Genç adamın karanlığının, kızın saflığına çağrısı,beyazın siyahla bütünleşmesi,kelimelerin gri kağıtlara dökülmesiydi."Seni.." dedi genç adam.Beyaz siyahın içine yavaş yavaş sızıyordu.Ancak birden gözlerindeki perdenin arkasında oynayan buzdan ve soğuk oyuncular donmuştu.Nefesi kesildi.Uğursuz sıvı gömleğini ıslatmıştı.Gömleğinin siyahına sızan kızıl sıvı, gömleğin rengini değiştirmiyordu.Burada bile haykırıyordu siyah onun rengini ancak beyaz değiştirebilirdi.Kız korkmuştu.Hayatında tekrar bu olayı yaşayamazdı.Acıdan aldığı son gücü de ayaklarında bulduğunda, koşmaya başladı ve kendini sokakların dipsiz karanlığına attı.Ardından bir kükreme duydu."Cihan..!"
