dudaklarım hafifçe aralanırken gözlerimi kırpıştırdım farkında olmadan. gördüğüm şeyin gerçek olduğuna bile inanmıyordum. gözlerim yanıltıcı bir seraba bakıyot gibiydi.sonra mantığım çalışıp yaptığım eylemi sorgulamaya itmişti beni. başımı ondan çevirip önüme dönmüştüm. neden bunu yapıyordum? neden bakışlarımı ondan çeviremiyordum? ve baktığımda ise neden böylesine ince eleyip sık döşüyordum? hiç kimsenin çehresi ya da normal eylemi böylesine ilgi çekici gelmezdi bana. geldiği oldu ancak, bu kadar incelemezdim kimseyi. bir gülüşe böylesine takılı kalmazdım mesela. birinin irisleeinde doğan yıldızlara böylesine ilgiyle yaklaşmak... bunlar doğal insan eylemiydi. neden onun yaptığı en doğal eylem bana böylesine inanılmaz ve bakılaaı geliyordu ki..?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
