Love Connections ( Major Editing and Still ONGOING)

Chapter 11- unexpected

Chapter 11

    Ranz’s POV

    Yey! September! Ngayon ako magpeperform HAHAHA XD

     Today, I’m with isip batang magsyota.

Miego and Shime, ingay nilang dalawa sakit sa eardrums =_=

‘Akin yan!’

‘Akin sabi e!’

‘Akin!’

Lumalaban pa kasi eh!

‘Aaaaaaaaaaaaakkkkkkkkkkiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnnnnnnnn!!!!!!!’

Tumambad sa tenga ko yung matinis na boses niya. Ikaw ba namn gitnaan ng dalawang to!

‘Bigay mona pars, sakit sa tenga eh! Baka malaglag tenga ko eh!’

‘oh! Ayan!’

Abot ni miego.

‘yey!!! Thanks for helping Ranzie!’

Giggle niya.

‘Child-like ang footrag.’

Parang ikaw hindi mig ah??!! XD

Habang nakangiti si Shime sa lollipop ay bigla siyang pinicturan siya ni Miego.

‘Ay! Delete it!’

‘Kinuha mo nga yung lollipop e!’

‘DEEEEEEEEEEEEEELLLLLLLLLLLLLLLLEEEEEEEETTTTTTTTTTEEEEE IIIIIIIIIIIIIIIIITTTTTTTTT!!!!!!!!!’

WAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHH >.<

‘MIGS!’

‘oh ayan! Delete na kitamo?!’

‘Are you sure?!’

‘OO!!’

‘good.’

Nag ok sign si shime.

Bigla na lang kami nakarinig ng mga hiyawan.

‘GO GO GO! NEW MONTH!!’

‘YEHEYY!!!’

‘WOOOOOHHHHHHHH!!!!’

‘Goodluck for your performance, Ranz’

Nagsmile saken si Liz.

‘Thanks liz!’

Nagsmile back naman ako.

Matapos ng 13 sections…

‘Ako na!!’ ^___________^

‘YEY!!’ hiya ng barkada.

‘From Section PARIS!! Please give a round of applause for…….

MS. MARIE ATHALIE MENEZEZ!!!’

‘YEHE—‘

O.O

NYAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!

‘ATHALIE??!!’

Sigaw naming sabay sabay!.

Patay ang lelang ko!! T^T

Please gusto ko pang mabuhay!!

Pero instead kumuha ng shotgun at laser un para gerahin ako lumapit si athalie sa stage tapos kinuha yung mic and gutar. Did she accepted it back?

‘impossible..’

Whispher ni meg.

‘She would never o such a thing…’

Ang childish na mukha ni Shime naging adult like na lang bigla.

‘I can’t believe thisss’

Nagstruck ang shockness sa mukha niya.

So namn? Big deal ba?

Tumugtog na yung intro.

Tinignan ko si athalie.

She breathe then close her eyes….

For a few seconds she opened it..

‘Nang ikaw ay makilala lagging habol ng kaba at dimalamn kung ano ang gagawin…’

Naawkward pa siya na hinahawakan yung mic tapos tumigil…

‘pag nandyan ka..’

Nagsmile siya sa akin…

SA AKIN?

Wait wait!

Sa akin??

(makulit? Paulit ulit?! Kailangan unli?)

Sa akin e!

Di na sya lumingon saiba..

Nagiging assuming na ata ako =_=

Lumingon ako sa likod pero wala man lang ni isangkaluluwa…

‘Lagi kaang naiisip pag hindi ka nakikita, ngunit natatahimik pag ika’y malapit na..’

Natauhan ata siya, lumihis kasi siya ng tingin.

‘Kung pwede lang sumigaw ang puso kong ito, sasabihin ang pangalan mo.. ito ay totoo’

Napangiti ako.

Ngayon ko lang siya nakitang ngumti na may sweetness kasi pag ngumingiti siya walangemotion man lang e.

‘kung pwedelang sumigaw ang puso kong ito mapagod man ay gagawin parin basta mapansin mo..’

Napapansin ko na nga e…assuming no?

‘Alam ko na ito ay hindi isang laro… kung pwede lang naman…’

Namental lock ata siya

Nagaalanga yung mukha niya eh..

Bbigla na lang siyang ngumiti..

‘marinig mo ang aking puso..’

_________________________________________________________

comment

fan

vote

<3