BANGTAN REACTIONS 2

47

"Düşük yaparsın"

döndüm, kendimi huzurlu hissettiğim sayılı yerlerden biri olan buraya.

yoongi
"Bebeğim, güzel oğlum. Sen şimdi orada üşüyorsundur diye sana ördüğüm battaniyeyi getirdim."
Ellerini topraktan gezdirirken nefes alamıyordu kadın, dünya başına yıkılmış gibiydi, dokuz ay karnında taştığı çocuğu onu terk edivermişti işte. Sahi hayat neden bu kadar acımasızdı ki?

jungkook
"Güzelim, titriyorsun yalvarırım gidelim, yarın geri geliriz." Bebeği gömüldükten beri mezarlıktalardı. Bebeğini bırakmak istemiyordu kadın, onu bu kış günü nasıl bırakıp giderdi? Üşürdü bebeği, aylarca karnında taşıdığı bebeğini eline bile alamadan, gözlerine bile bakamadan gitmişti.
"O da üşüyordur jungkook, onu bırakıp gidemem o karanlıktan korkar. Aslında bunu bilemem çünkü kokusunu bile alamadan benden gitti."

taehyung
"Kızım günlerdir hiçbir şey yemedin, kendini öldürmek mi istiyorsun sen?" Annesi söylediği şeyin sonradan farkına varmıştı. Kız günler sonra ilk defa gözlerini yerden kaldırıp annesine baktı.
"Anne, anne nefes alamıyorum, boğuluyorum. Tanrı neden onu benden aldı? Ben bu acıya katlanamam, altında ezilirim anne." Gözyaşları ve feryat figan içinde annesine sarıldı. Geçer miydi bilinmez ama zamanla hafiflerdi elbet, her acı gibi.

jimin
"Canım arkadaşım, başımız sağolsun." En yakın arkadaşı gelmişti, onu görmüyordu şu an ancak tüm sevdikleri yanlarındaydı.
Yürüyen ceset gibiydi, tüm hayatını yitirmişti.
"Ona ne olacak, gittiği yerde mutlu olacak mı? Beni bekler değil mi?" Arkadaşı yaşlı gözlerle kızın saçını okşadı.
"Onun çok güzel bir yerde olduğuma eminim canım, seni hep bekliyor olacaktır."

jin
"Senin yüzünden öldü! Ona sahip çıkamadın! Yapacağın tek bir şey vardı o da onu korumak! Oğluma en başından söylemiştim bu kız beceriksiz çocuğa nasıl bakacak dedim!" Evladını kaybeden anneye söylenmemesi gereken her şeyi söylemişti.
"Anne! Lütfen git buradan! Onun bir suçu yok tüm suç benim, onları koruyamadım!" Jin günlerdir eşinin gözlerine bile bakamıyordu.
"Nasıl böyle konuşursunuz? Benim kızım çocuğunu kaybetti be çocuğunu! Nasıl bu kadar merhametsiz, insafsız olabilirsiniz! Siz varya-"
"YETER! KESİN HEPİNİZ SESİNİZİ! BEN OĞLUMU KAYBETTİM OĞLUMU! HEPİNİZ DEDOLUP GİDİN HİÇBİRİNİZİ İSTEMİYORUM!"

hoseok
"Hoseok, acaba doğsaydı bizi sever miydi? Ona yeterli gelebilir miydik? Ona bakamayacağımız için mi tanrı onu bizden aldı?" Yatağa uzanmış tavana bakıyorlardı, yıldızlara. Kızları için böyle bir alan oluşturmuşlardı ama geriye kalan sadece acı ve gözyaşlarıydı.
"Hayır, böyle düşünme canım. Eğer tanrı onu bizden aldıysa bir sebebi vardır, o bizi cennette bekliyor olacak ve bir gün ailece orada mutlu olacağımıza eminim."

namjoon
"Başınız sağolsun." Taziye'ye gelenler bir bir gidiyorlardı. Onlar anlayamazdı, üzgün olduklarını söyleyip gidiyorlardı ama bilemezlerdi bu acının nasıl olduğunu, nasıl dayanılmaz ve yakıcı olduğunu.
"Hayallerimiz vardı, buradan gidecektik, Londra'ya onun eğitimi için gidecektik. Peki ya şimdi ne oldu? Koskoca bir hiçlik."