Görmüyorsun hiç bakmadın zaten...
Her gün bir gün öncesini özlüyorum bu gün dünü yarın bu günü
Büyüdükçe geçen tek şeyin zaman olduğunu sanardım ama değilmiş büyüdükçe önce susmayı ögreniyormuşuz sonra gözlerle konuşmayı ögreniyormuşuz ama gozlerimizdeki pırıltıyı kaybediyormuşuz hiç kuşkusuz. çocukluğumuzu hayallerimizi hayata bakış acımızı bile 180derece döndürüyormusuz .hatta arka cebimizdeki umudumuzu bile. ama en kötüsü Bir zaman sonra gözlerle konuşmayı da bırakıyormuşuz arkamızda geçen zamanla iyice kayboluyormuşuz yitip giden zamanla yitip gidiyormuşuz usulca...
Şimdi elimizden gelse bir saniyesini değişmeyeceğimiz hatıralarımız bellegimizin derinlerinden bir yerden çıka geliyor hiç beklenmedik bir anda o an hiç durmadan akan zaman o zaman duru veriyor işte birkaç saniyeliğine de olsa...
Sanki o an tekrar geçmişe dönüyoruz o anı bir daha yaşıyoruz sonra fark etmeden masum bir gülümseme bırakıyoruz işte o zaman anlamlanıyor hayat o zaman, zaman tekrardan kısıtlıda olsa götürüyor güzel günlere özledigimiz düne ...
Geceler miydi dertli olan yoksa gecelere sığınan insan mı?;)
