Hemera

0.1

30.10.2021.

Tüm enerjimi harcamaya çalışıyordum.Üzerimden terler boşalıyor,bedenim üşüyor , kalbim aşık gibi atıyordu.
Bir aralar birine aşıktım gözleri tüm okyanustu okyanusta yüzmeye çalışmak aptalca oldu, boğuldum.Yüzmeye çalışırken o aşkın heyecanıyla hissettiklerimi hatırlıyorum; üzerimden terler boşalıyordu kalbim aşık atıyordu bedenim üşüyordu.Şimdi de aynı şeyleri yaşıyorum fakat bu sefer aşk yok sadece bitmiş aşktan izler var.
Nefret ediyordum bu şehirden bu insanlardan bu okuldan bu öğrencilerden. Hepsi bir topluluk oluşturmuş sürü gibi hareket ediyorlardı. 1 aydır her şey üst üste geliyordu
1 ay önce babamla annem kavga etmeye başladı ikisi de beni yok saydı bana da baskı kurdular, sınavlardan berbat notlar getirdim yalnızlaştım haliyle de düşüncelerim kalabalıklaştı.1 ay önce eski aşkım bu halime acımaya başladığından küçük düşürülecek kapasiteye geldiğimi düşünerek beni tüm sınıfın önünde ezikledi.Kavga ettik disipline gittik.
Babam geldiğinde müdür sırf son zamanlardaki derslerdeki düşüşümü kullanarak laflarını iyi seçmişti ve resmen babamı büyülemişti. Daha da yalnızlaştım ve kendimi eve attım. Evdeyken sadece film ve kitap yüzü görüyordum mükemmel hayatlarının ana karakteri olan insanları izlerken kendi yaşayamadıklarımın tadını başkalarının yaşadıklarıyla çıkartıyor, bir süreliğine ana karakter olabiliyordum.Dışardayken mavi suları, bana onu hatırlatan denizi görüyordum.
Sahi gökyüzü mavi olmasaydı deniz maviye bürünmeyeceği gibi ben böyle biri olmasaydım kalbim maviye bürünür müydü? bürünmemeliydi.
babam da o ay boyunca bana aşırı baskı kurdu geçmişte yaptığım yanlışları yüzüme yeniden vurdu sahildeyken mesajlarıyla evdeyken yüksek sesle imalı konuşmalarıyla aynı hikayeyi başa sarıp durdu ama bir gün son buldu.

08.11.2021

Kedim öldü .
shea öldü.
kardeşim,ailem olan beni iyileştiren hayvan öldü.
1 aydır olanlar yetmemiş gibi bu da oldu.
Hayvanlar huzursuzluğu,kötülüğü anlardı.Etkilenirlerdi, belki de benim yüzümdendi.
1 aydır yorgundum kötüydüm ve hep yanımdaydı ne bakımını eksik ettim ne yemeğini ne de hastalığa neden olacak etkenleri yakın tuttum tek yanlışım onu o haldeyken hep yanımda tutmaktı şimdi yanımda değil olmayacak kış güneşi bir daha doğmayacak.
Ağlamaya başlamadan odamdan çıktım annemle babam konuşuyorlardı saygısızca,sevgisizce. Ama bu sefer bağırmıyorlardı belki sıkılmışlardır belki de araları düzeliyordur.kulağımı kapıya dayadım ve konuşmaları az da olsa duymaya başladım
"kızın tek dayanağı o kediydi bu kadar mı acımasızsın ben yanında olamıyorum sen yanında değilsin shia yanındaydı 1 ay ağlayarak ona anlattıklarını duydum ben" Belki de duymamı istemedikleri bir şeyi konuşuyorlardı. Annem dinlemiş her şeyi ve yanıma gelmedi , kızım anlat bana da demedi bir heykelmişçesine 1 ay boyunca evde durdu.
"Belki de kediye zavallığı halinin ona ne kattığını anlatırken kedi huzursuz olmuştur o yüzden ölmüştür" babamın bunları gülerek demesi nefes alamamama sebep oldu nasıl böyle biri olabilmişti peki ya ben nasıl böyle bir yükü kediyle paylaşabilmiştim Ama bir kedi anlayamaz üzüntüden ölemez babamın dedikleri ile saçma şeyler düşünüp kendimi üzüyorum benim yüzümden ölmedi shia.
"kediyi senin öldürdüğün çok ortada değil mi doğuş sabah kızın odasına girdin ve elinde ilaç vardı kapı aralığından izledim içeri girdiğimde ilaç dedin aptal gibi inandım."
doğru muydu? şu an duyduklarım.
gerçek miydi? denilenler,olanlar,bitenler,gidenler .
Bu zamana kadar her hayvana sevgiyle yaklaşan babam şimdi ne oldu da bir hayvan hakkında böyle konuşur ve bir hayvanın canına kıyar oldu,belki vitamindi ters etki yaptı belki mamadan rahatsızlandı, inanmıyorum babamın bunu yaptığına. Evimde yanı başımda beni büyüten beni seven beni koruyup kollayan babamın bu halini asla tanımıyordum tanımayacağım.
Ben düşüncelere kapılmış giderken babamla annemin nacizane hoş sohbeti daha da hoş hâle büründü sesleri artık daha şiddetlenmiş ve hakaretler her yere yığılıyordu babam sinirle " ben bir hayvanı öldürecek kadar cani miyim sence figen ilaçtı o ilaç ters etki yapıp öldü diyorum anlamıyor musun" diyordu annem kabullenmeyerek " ben artık seni tanımıyorum da anlamıyorum da mesut 1 yıl önceki senin yapmayacağı şeyleri 1 ay ki sen yapıyor noluyor sana " haklıydı . sanki 20 yıllarını birbirinin hayatında gökkuşağı olmamışcasına ,o güzel zamanlarımız yaşanmamışcasına her şeyi yok etmeye devam ediyorlardı.
Bunun böyle devam etmeyeceğini daha hararetleneceğini kabullenerek odaya girdim masada oturan anne babam yüzlerini bana çevirdi babamın yüzünde tiksinti annemin yüzünde hüzün hakimdi. Babama bakışlarımı sabit tuttum sinirden deliye döncektik ikimiz de o annemle kavgasından ben ise kıydığı bir candan.