Hymn Of Infinity, Chanmin

1.

༻༺ ༻༺ ༻༺ ༻༺ ༻༺ ༻༺ ༻༺ ༻༺

Müzik sesinden rahatsız olan yolcu o sırada kapının önünden geçen nöbetçiye durumu bildirdi.

"Uyumamız gerekli ama bu müzik sesi rahatsızlık verici"

Nöbetçi özür diledi ve ekledi.

"Ben de bu yüzden gelmiştim. Odanıza dönün beyefendi ben hallediyorum"

Yolcu odasına girdi ve ardından kapıyı sertçe kapattı. Bu gece nöbet sırası ona gelen gemi görevlisi ise bu durumu oldukça kaba buldu. Suçlu kişi o değildi. Ayrıca durumu çözeceğini söylemişti. Böyle bir tutuma gerek yoktu.

Müzik sesinin geldiği odaya doğru ilerledi. Bu kişiler saatlerdir odalarından çıkmamışlardı. Öyleyse neden gecenin bir vakti müzik dinleyip insanları rahatsız ediyorlardı?

Önce kapıyı hafifçe tıklattı.

"Afedersiniz!"

Ama cevap gelmedi. Bir kez daha vurdu parmaklarını kapıya.

"Afedersiniz!"

Fakat yine cevap yoktu. Artık içeri girmesi gerektiğini düşündü. Eli gerginlikle kapı kolunu sıktı. Aşağı inen kapı kolu ile kapı açıldı.

"Üzgünüm beyefendi ama müziği kapatmanızı rica etmek zorunday-"

Ancak içeride kimse yoktu. Pikap yavaşça çalışıyor ,dönen plakdan guzel bir muzik yayılıyordu. Gecenin bir yarısı olmasa dinlemesi çok zevkli bir parçaydı belli ki. Igneyi plağın üstünden kaldırdı ve müzik de böylece durdu.

Odada baska dikkat çeken bir sey yoktu. Hiç açılmamış iki bavul yatağın üstünde öylece duruyordu. Masanın üstünde siyah şık bir şapka buldu ve yanında bir not.

"Gözyaşı ile kurulu bu dünyada bizim ölümümüz ile son bulacak mı her şey?"

Adam notu iki defa daha okudu ve sonrasında masanın üstüne bıraktı. Elindeki fener ile koşarak kamaraya çıktı.

Yağmur yağıyordu ve etraf zifiri karanlıktı. Fener yardımı ile bir şeyler görmeye çalıştı,yine de gözüne ilişen tek şey yerde yan yana duran iki çift ayakkabıydı.

Geminin ucuna gitti ve feneri denize doğrulttu. Belki de birini görmeyi umuyordu o sıra. Belki de sadece elinde kalan son çareye tutunmuştu. Ya da belki sadece aklını düzgün biçimde kullanamayacak kadar afallamıştı. Çünkü hızla hareket eden gemiden bir saniye önce atlayan biri olsaydı gemi ondan şimdiye kadar bir hayli uzaklaşmış olurdu.

Titreyen bacakları ile geriye doğru yürüdü yerdeki ayakkabılara basmamak icin özen gösterdi ve yine titreyen elleri ile cebini yokladı.

İlk defa böyle bir durumla karşılaşıyordu. Ne yapmasını gerektiğini bilmeyerek cebinden düdüğünü çıkardı.

Ve bir anda tüm gücünü kullanarak çaldı düdüğü. Nefesi kesilene dek çaldı.

Nefesi tükenince derin bir nefes aldı ve bir kez daha çaldı.

Ve bir kez daha...

Gemideki herkes kamaraya toplanana kadar durmadı.

Kamara üstünde gecelikleri ile uykusundan uyanıp koşarak buraya gelen yolcular ile gittikçe kalabalıklaştı.

Ve gelen kimse ne olduğunu sormadı..

Çünkü o iki çift ayakkabıyı gören herkes ne olduğunu anlamıştı...

༻༺ ༻༺ ༻༺ ༻༺ ༻༺ ༻༺ ༻༺ ༻༺

"Günaydın herkese!"

Elimdeki yiyecekleri masaya bıraktım ve bana karşılık veren arkadaşlarıma gülümsedim.