aisle | bakutodo

0.1

Shoto'dan;

Uyandığımda yıkık dökük bir yerdeydim. Ve başım çatlıyormuşcasına ağrıyordu.

"Burası neresi?"

Elimde bir kağıt parçası olduğunu fark ettiğimde dün geceden rastgele görüntüler geldi aklıma. Kağıdı açıp okumaya başladım.

Yarın yine aynı saatte tam olarak bu evin önünde ol. Sevdim seni çift renkli.

V.B.

Deli bir vampir tarafından ısırılmıştım. Tanrım, gerçekten mi?!
Yattığım yerde dikleştip oturur pozisyona geldim ve tam o an altımdaki sertliği hissettim. Dün gece yaşananlar yine aklımda canlandı.

"Siktir... Piç kurusu!" Nefes verip sakinleşmeye çalıştım. "Beni bu hale getirdi sonra siktir olup gitti! Delirmiş bu adam!" Ayağa kalkmaya yeltendim ama başımın aniden dönmesiyle geri oturdum. Ayrıca midem de bulanıyordu. "Of, of, of! Rezil haldeyim." Daha temkinli bir şekilde duvara tutunarak kalkmayı başardım ve üstümü başımı düzeltip bu yıkık dökük evden çıktım. Neyse ki evim buraya çok uzak değildi.

Hızlı temkinli bir şekilde eve vardıktan sonra, önce ılık bir duş aldım. Sonrasında olabildiğince rahat ve beni sıcak tutabilecek şeyler giydim. Kendime bir fincan ıhlamur kaynattım ve en sevdiğim diziyi izleyerek içmeye başladım. Birkaç saat dizi izledim fakat artık gözlerimi açık tutmaya zorlanıyordum. Bilgisayarı kapatıp yatağıma geçtim ve derin bir uykuya daldım.

Bakugou'dan;

Saat akşam sekiz civarıydı ve ben yine kan istiyordum. Acaba dün geceki çift renkli çocuk ne yapıyordu? Umarım yazdığım nota uyup bu gece de aynı yere gelirdi, kanı şuana kadar içtiğim en güzel kanlardan biriydi. Kalkıp üzerime kalın bir şeyler geçirdim, bu gece hava soğuktu. Evden çıkıp bir süre mahalledeki vampirlerin eğlencesini izledim.

"Hey, Bakugou." Kırmızı saçlı vampir güler yüzle yanıma yaklaştı. "Hey Kirishima." Bir elini omzuma yerleştirdi. "N'aber? Canın sıkkın gibi." Kafamı iki yana salladım. "İyiyim, sadece kafama takılan bir çocuk var." Gözleri merakla açıldı. "Vay, kimmiş o? Buralardan biri mi?" Başımı istemsizce öne eğdim.
"Hayır," diyerek reddettim onu.
"O bir insan." Yüzünde şaşırdığını belli eden bir ifade belirdi. "Yuh be oğlum! Senin insanlardan nefret ettiğini sanardım, nasıl oldu da bir insana tutuldun böyle?"

"Hayır Kiri, sadece enerjisi o kadar yüksek ki beni kendine çekiyor. Ayrıca yüzü de bir o kadar güzel. Keşke ismini sorma şansım olsaydı." Son cümleye kadar gülümsediğimi fark etmemiştim.

"Ah, umarım bir daha karşılaşma şansı bulabilirsiniz." Sırtımı patlatladı.

"Zaten ona bir not bıraktım, ama ne kadar ikna edici olur bilmiyorum. Şimdi de dün onu gördüğüm yere gidiyorum, umarım gelir çünkü canım fena halde kan istiyor." Hafifçe güldü ve birden gözleri kocaman açıldı. "Hey, sorun ne dostum?" diye sorup onun baktığı tarafa kafamı çevirdiğimde derdini anladım. Karşıdan sanki cennetten düşmüş gibi duran asillikte bir kadın geliyordu. Upuzun siyah düz saçları kalçasına kadar uzanıyordu. Dolgun dudaklarına çekik gözleriyle uyumlu bordo bir ruj sürmüştü. Üstündeki dar, siyah elbise hatlarını hayli hayli belli ediyordu.

"Bu kadın da kim? İlk defa görüyorum ve galiba artık ilk görüşte aşka inanıyorum." Kirishima'nın bu dediğine güldüm. "Hadi git kaçırma kızı, ben de insan avlamaya gidiyorum." diyerek Kirishima'nın yanından ayrıldım ve yola koyuldum.