Kar Tanesi

1

Toplantıdan çıkıp asansöre doğru gidiyodum şuan kimseyi görmek istemiyodum dedemin ısrarları sonucu şirkette işe başlamıştım
Girişe geldiğimde arabamı getirmesi için çalışana seslendim
Kısa süre içinde arabamın gelmesiyle yola çıkmıştım

Kış mevsiminde olduğumuz için kar yağıyordu arabayı garaja park edip ağır adımlarla eve doğru gidiyodum
Eve gireceğim zaman bi ağlama sesi duydum biraz etrafıma baktığımda pusetin içinde küçük bi bebek ağlıyordu ilk başta şaşırmıştım neden evimin önünde böyle bisey vardı
O kadar koruma var kimse neden şimdiye kadar fark etmedi

-"FATİH!"
-"Buyur abi " şok içinde elimde tuttuğum pusete baktı Minik şey beni görünce biraz susmuştu

-"siz burda ne işe yarıyorsunuz lan!"

-Bilmiyorum abi sabahtan beri kapıdayım ben"

-"oğlum o zaman bune lan! Kim bıraktı bunu bulun hemen"

Kafasını sallayarak gitmişti  daha fazla orada durmayıp eve geçmişti küçük şey bu kadar zamandır dusardaysa üşümüstür

Puseti koltuğa koyup kendimi geriye doğru yaslayıp gözlerimi kapattım.
Bugün işler çok yormuştu
Yanımdan gelen ağlama sesiyle kafamı yana çevirdim.
Bebek ağlamaya başlamıştı ne yapacağımı bilmediğim için pusettin çıkarıp kucağıma almıştım  başta ağlama devam etsede bunlar kısa sürede iç çekişlere dönmüştü "sen kucağına gelmek için mi ağlıyordun"

Çok güzel bi bebekti .
Biraz daha incelemeye devam ederken onunda beni incelemeye başlamasıyla gülmüştüm " ayıp oluyor ama öyle bakılırmi"
Kaslarini çatip bana bakmaya başlamıştı

Pusetini karıştırmaya başladığımda bi not gördüm
Sedadandi

" merhaba toprak
Nasıl söylenir bilmiyorum ama
Canımın bir parçasını Bebeğimi sana bırakıyorum ayrılmadan önce test yapmıştım sonuç pozitifti ben hamileydim once sana soylemeye karar verdim ama sonra vazgectim   sana söyleyeceğim zaman ayrılmaya karar verdik  en doğru kararın sana söylememek olduğunu karar verdim  kısa bi süre önce kanser olduğumu öğrendim doktorum son evrede olduğum için bebeğime bakamayacağımi söyledi aklıma sende başkası gelmedi
Özür dilerim sana söylemediğim için 
Ama bunun artık bi önemi yok
Kızımıza iyi bak onu hep sevdiğimi söyle. "

Seda

hamileymiş ve bana söylemedi kafayı yicem
Kağıdı öfkeyle buruşturup kenara attım

Seda üniversitede konferansta tanışmıştık bi süre konuşup durmuştuk  arkadaşlarımızın ısrarı sonucu sevgili olmuştuk bi süre sonra yapamadığımıza karar verip ayrılmıştık .

Başımı Kaldırdığımda göğsümde yatan bebeğe baktım.  Bu benim kizimmiydi şimdi?".

.
Selamm
Öncelikle bu bölüm biraz kısa oldu diğer bölüm daha uzun olacak

Kitabıma şans verip okuyan okuyucularima teşekkür ediyorum.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın...