One-shots |Footballers|

Alone? I don't think so darling

Kerem adımlarını hızlandırarak tesisin neredeyse her yerini gezmeye devam ediyordu karanlıkta,bütün ışıklar kapalıydı ve çok sessizdi.Gerçekten onu bırakıp gitmiş olamazlardı en azından Barış veya Abdülkerim ya da birileri beklemiştir diye düşünüyordu kumral adam

En sonunda Otopark katına bakmak gelmişti aklına.Adımlarını merdivenlere yönlendirirken içinde asla çözülmeyen bi karmaşa vardı.Adeta karnına sancılar giriyor yürümesini zorlaştırıyordu.

Sonunda merdivenlerden inip otopark katına ulaştığında telefonunu eline alarak flaşını açtı,burası yukarısına kıyasla daha da karanlıktı.

Ürkek adımlarla karanlığa doğru seslendi kumral ama cevap gelmedi.Tekrar seslendiği zaman bir tıkırtı duydu arkasındaki asansörlerin orda.Gözleri asansörün ekranında kaydığında başından aşağı buzlu sular dökülmüştü sanki

Asansör aşağı geliyiyordu...

Ama Kerem üst katların hepsine teker teker bakmıştı kimse yoktu.hiçbir ses çıkmamıştı en ufak bir nefes sesi bile duymamıştı

İçini kaplayan korku büyürken asansörün bodrum kata gelişinin sesi duyuldu ve birkaç saniye sonra kapısı yavaşça aralanmaya başladı

İçerideki uzun boylu beden simsiyah giyinmişti ve ellerini arkasında sanki bir şey tutuyormuşçasına birleşik bekliyordu.

Asansörün ışığı Kerem'in suratına vurduğunda elini gözlerinin önüne getirerek bakmaya çalıştı yedi numara,kimin olduğunu seçemiyordu sadece uzun boylu olduğu belliydi ve saçları kıvırcıktı?

Silüet yavaş adımlarla asansörden çıkıp karşısındaki kısa boylu adama yaklaşmaya başladı.Kerem korku ile geriye doğru çekiliyor adamın ona her yaklaşma hamlesinde kaçıyordu.

Uzun boylu olan sonunda maskesini indirmiş ve Kerem'e o tanıdık gülüşünü sunmuştu

Altay..

Kerem gördüğü ile şok olurken Altay şapkasını da çıkarmış ellerini önüne getirerek arkasında sakladığı balta benzeri aleti gözler önüne sermişti.Kerem'in gözleri flaşına yansıyan parıltılara saniyelik kaymış ve parıltıların baltadan damladığını görmüştü..Geldiği asansörün zeminine kaymıştı sonra gözleri parıltıları takip ederken.Zemin adeta kıpkırmızı bir göleti andırıyordu..

Korku gözbebeklerini titretirken bakışları Altay'ın sahte gülüşünü bulmuş ona meraklı gözlerle bakan kaleciye binbir duygunun karışık olduğu gözlerini sunmuştu.

Bir kurdun tuzağına yakalanmış koyunun postu kırmızıyı tatmasa olmazdı..

"Altay ne oluyor? Neden elinde bi balta var?! Herkes nerede!"

Kerem'in soluksuz sorularına karşılık Altay'dan acı dolu bir kahkaha yükselmiş,karşısındaki bedenin üstünde kurduğu gücün tadına varmanın keyfi ile meşguldü.

Otoparkta yankılanan ses Kerem'in kulaklarını tırmalarken Altay'ın neden bu halde olduğunu anlamıyordu,düşündüğü şeylerin yaşanmamış olması ve bütün bunların berbat bir rüya olması için Allah'a dua ediyordu

"Ah..'Kerem Kerem Kerem' biliyor musun Halil son nefesinde bile seni sayıkladı..Ne kadar iyi bir dost.Ama ne yazık ki Yunus'u korumaya çalışırken boynundan oldu"

Sona doğru cümleler minik kahkahalara dönüşmüş ortamı olabiliyorsa daha da gergin bi hale sokmuştu.Kumral olanın duydukları ile gözleri dolarken elmas taneleri misali yaşlar akmıştı beyaz suratında.

Altay taneleri takip ederken sessizce ağlayan Kerem'in çenesini kavramak için bir elini baltadan ayırarak kaldırmış lakın kumral olan izin vermeden sanki yanmışçasına kaçmıştı dokunuştan

Eli boşa düşen Altay ise kıkırdamış ve hiçbir duygu barındırmayan gözlerini Kerem'in sanki ruhunu delermişçesine üzerine dikmişti.

"Merak etme uzun süre ayrı kalmayacaksınız~"

Ve bam!..

Kerem'in en son hatırladığı boynuna yaklaşan keskin baltanın üzerinde parıldayan arkadaşlarının kanıydı...

Helloooooo nasıldı beğendiniz mi Ehehe kanlı şeyler sevdiğim çok mu belli oluyor??

Neyse umarım beğenmişsinizdir sizin istekleri de yazmaya çalışıcam merak etmeyin ama siz çok angst'lik şarkılar söylüyorsunuz

Ya da ben çok fazla angst yazmak istiyom ondan oluyo bunlar..

Hadi bakalım öpüyorum bir dahaki bölümde görüşmek üzereee 🤍🫶