ရန်ဖြစ်ပြီးနောက်...အမရာ အခန်းထဲကို ဝင်
သွားခဲ့သည်မှာ နှစ်နာရီခန့်ရှိသွားလေပြီဖြစ်၏။
လစန္ဒာမှာလဲ အိမ်ပြန်သွားပြီဖြစ်သလို အိမ်
ဧည့်ခန်းရှေ့တွင် နာရီနဲ့ချီကာ မှုံကုပ်လို့ ထိုင်နေသောသူမှာ မြတ်နိုးမောင်ပင်ဖြစ်ပါ၏။
အချိန်မှာ နေ့လည်၂နာရီထိုးပြီလည်းဖြစ်သည်။ယခုချိန် မြတ်နိုးမောင် လုပ်နေသည့်
အရာက လစန္ဒာမပြန်ခင်ပြောခဲ့သည့် စကား
တို့ကို ပြန်တွေးနေတာပဲဖြစ်၏။
ပြဿနာ အစမှအဆုံး သူကစတင်ခဲ့တာ
ဖြစ်ခဲ့ပေမဲ့ မြတ်နိုးမောင် အနေနဲ့လည်း သူ့ဘက်
က လုံးလုံး မှားနေတာ မဟုတ်ဟု သူတွေးမိနေတာဖြစ်၏။
ဒါကြောင့် သူ့ဘက်ကနေ စချော့စရာအကြောင်း မရှိဟု တစ်ထစ်ချတွေးမိနေပေမဲ့သူ့အတွေးထဲကို တစ်စုံတစ်ယောက်ရဲ့ နေမကောင်း
သည့် ပုံစံက ဝင်ရောက်လာသည်မို့ သူဆုတ်တစ်ချက်သတ်လို့သာ ထိုင်ရာမှထလာခဲ့တော့၏။
မြတ်နိုးမောင်ရဲ့ ခြေလှမ်းကျဲတို့သည့်
တစ်စုံတစ်ယောက်ရှိနေသည့် အခန်းရှေ့တွင်ရပ်
တန့်လို့သွား၏။ထို့နောက် ပုခုံးထက်တွင် ဝဲကျနေ
တဲ့ သူ့ဆံပင်တို" တို့ကို ပါလာတဲ့ ခွကလစ်ဖြင့် ဆွဲ
ညှပ်ရင်း လော့မချထားသည့် အခန်းတံခါးအား ဆွဲ
ဖွင့်လို့ဝင်လိုက်ပါ၏။
အခန်းတံခါးဖွင့်သည်နှင့် သူမြင်လိုက်
ရသည်ကို အိပ်ယာထက်မယ် သူ့ကိုနောက်ကျောပေးလို့ လှဲနေသည့် ကျောပြင်တစ်ခုနှင့် ခြေဖမိုး
တစ်စုံထက်၌လွှမ်းခြုံထားသည့် ခေါက်စောင်
တစ်ထည်ပင်ဖြစ်၏။
"အဟမ်း "
"ဒီမှာ "
ထို့ကြောင့် မြတ်နိုးမောင်မှာ ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်ကာ သူရောက်နေကြောင်းအသံပေးရင်း
ဖြင့် လှည့်ကြည့်မလာသည့်အဆုံး ထိုခေါက်စောင်အား ဆွဲကာလှန်လိုက်တော့၏။
ပြီးနောက်တွကိ မြတ်နိုးမောင် တစ်ယောက် ခပ်မြန်မြန်အကြည့်လွှဲလိုက်ပါ၏။
