18 տարեկանից ցածր մարդիկ, ովքեր այնուամենայնիվ կարդում են սա, խնդրում եմ ինձ չմեղադրել ձեր մանկական հոգին պղտորելու մեջ😅✌🏻
Pov հեղինակ
Թոքերում թթվածինը գրեթե սպառվել է, լեզուն իրեն թույլ է տալիս ավելին, քան կարելի էր, սենյակում ջերմաստիճանն այնքան է բարձրացել, որ հագուստն արդեն ավելորդ է թվում։ Համբուրվում են ագահորեն, ինքնամոռաց, այնպես, ինչպես վերջին անգամ։ Կիրքը պարուրել է երկուսին էլ, վերացրել բոլոր արգելքները, ջնջել թույլատրելիի ու անթույլատրելիի միջև սահմանները։ Առնական ձեռքերը թափանցում են աղջկա զգեստի տակ, սեղմում ազդրերը, հետո բարձրանում ավելի վեր' ամբողջ մարմնում սարսուռ առաջացնելով։ Հանկարծ առողջ բանականության մնացորդները գլուխ են բարձրացնում, և ուղեղին է հասնում այնքան ատելի գիտակցումը. այդ ամենը սխալ է։ Պոկվում է քաղցր շուրթերից ու ափսոսանքով նայում աչքերին.
-Ներիր...ես չեմ կարող քեզ հետ այդպես վարվել...Առավոտյան դու կզղջաս, իսկ ես ինձ մեղավոր կզգամ։
-Ի՞նչ,-անկեղծ տարակուսանքով նայում է սիրելիին, հետո հասկանում նրա մտավախության պատճառը ու մի կարճատև համբույր թողնում շուրթերին,- Թե, ես լիովին գիտակցում եմ' ինչ եմ անում։ Ես երբեք չեմ զղջա սիրելիի հետ անցկացրած հեքիաթային գիշերվա համար ու քեզ մեղադրելու պատճառ էլ չեմ ունենա...Թե՜,- ձայնի տոնայնությունը կտրուկ փոխվում է, և կրքոտ շշուկը վերջնականապես կոտրում է տղայի կամքը։
Կրկին համբուրում է' ավելի թաց, ավելի խելքահան անելով։ Խանգարող զգեստը նետվում է սենյակի ինչ-որ անկյուն, որին հաջորդում է ներքնազգեստը։ Տաք համբույրները պատում են պարանոցը, անրակները, հետո իջնում ներքև' կրծքին, մինչ ձեռքերն այդ ընթացքում ամենուր են. մերթ քնքշորեն շոյում են իրանը, մերթ կտրուկ սեղմում' ստիպելով աղջկան հևալ նոր, չափազանց հաճելի զգացողություններից։ Համբույրները շարունակում են իջնել ներքև փորիկի երկայնքով, հետո ավելի ներքև...
-Թե՜...- աղջկա' հաճույքով լի ճիչը լցնում է ողջ սենյակը։ Ամոթից ու անսովորությունից փորձում է իրար սեղմել ոտքերը։
-Ուզու՞մ ես' կանգ առնեմ,-մի պահ կտրվում է «զբաղմունքից» ու նայում հաճույքից ու ամոթից կարմրած գեղեցկուհու դեմքին։
-Չ..չէ, շարունակիր, խնդրում եմ,- տղայի ամեն նոր շարժումը սարսուռի նոր տարափ է առաջացնում, ստիպում ճչալ ու օձի պես գալարվել։
Շուտով Թեհյոնն ազատվում է նաև իր հագուստից։ Կռանում է, նուրբ համբուրում ու հոգատարորեն նորից հարցնում.
-Վստա՞հ ես։
Գլխի դրական շարժումը կանաչ լույս է վառում լարված տղայի համար...մի կտրուկ շարժում, որն ուղեկցվում է աղջկա ցավագին սուր բղավոցով։ Նուրբ համբույրներով պատում է նրա երեսը' այդպիսով սրբելով արցունքները, մի փոքր սպասում, մինչև նա հարմարվի նոր զգացողություններին, և արդեն փոքր-ինչ հանգստացած աղջկա դրական նշանից հետո երկուսին էլ համակում է աննկարագրելի էյֆորիան։
Խելագարվել են, ողջամտության մնացորդները լքել են նրանց' թողնելով սիրահարներին անմնացորդ տրվել միմյանց։ Աշխարհում ամեն ինչ ու ամեն ոք ետին պլան է գնացել. այդ գիշեր կարևոր են միայն իրենք, իրենց սերը ու անսանձ կիրքը, որ այրվում է երկուսի ներսում...
