Dedektifler ve Suçları

IV

Heyecanla arabamı sürüyordum. Gideceğim yeri çok iyi biliyordum. Her geçtiğimde hayal kurduğum o yere, Dedektifler Odası Bürosuna gidiyordum!

Bir saati geçen yoldan sonra sonunda gelmiştim. Hızla arabadan çıktım. Topuklularım olmasını takmadan büroya doğru koştum. Beni önemseyip mektubuma hemem cevap vermişlerdi.

Dedektifler Odasından:
Sevgili Victoria Scarlett, mektubunuzu aldık. İstediğiniz zaman gelebilirsiniz. Dedektifler Odası asla sizin gibi başarılı bir dedektifi kaçırmak istemez. Ama hızlı olmanızı rica ediyoruz. Çünkü saygıdeğer eski başbakanımızın (ışıklar içinde yatsın) cinayetini acilen çözmeliyiz. En erken şekilde gelmenizi umuyoruz. -Steve Broud, Richard Soje, Josef Karf, Darlene Efveis -

Bende onları daha fazla bekletmemek için mektubu aldığım günün ertesi günü yola çıktım. Ve şimdi Dedektifler Odası Bürosuna gelmiştim.

Kapı da beni şık giyinimli bir bey karşıladı.
"Siz Hanımefendi Victoria Scarlett olmalısınız." Dedi ve gülümsedi. Gülümseyerek kafa salladım.

Eliyle nazikçe içeri gösterdi. Yavaş adımlarla içeriye doğru yürüdüm.

Beni bu sefer başka bir bey karşıladı.
"Hoşgeldiniz Hanımefendi Victoria Scarlett. Gideceğiniz yeri göstermeme izin verir misiniz?" Dedi nazikçe. Bende yine gülümseyerek kafa salladım.

Biraz sonra geniş bir kapının önündeydik. Adam kapıyı çaldı ve yanıt beklemeden koca kapıyı açtı.

"Önden buyrun." Dedi nezaketle.

Önden yürümeye başladım. Oda da aynı kapı gibi kocaman bir odaydı. Evimden büyük bir odaydı burası. Tam ortada kocaman bir masa vardı.

Acaba burada devler mi yaşıyor? Ama hayır, yüzlerini tanıdığım ve bir kaç kez adını duyduğum dedektifler, masanın etrafında oturuyordu.

En çok yüzünü ve adını duyduklarımdan olan Darlene Efveis nazikçe bana gülümsedi.
"Ah Hanımefendi Scarlett, gözümüz yollarda kaldı. Nerede kaldınız?" Dedi ve güldü.

Bende gülümsedim.
"Çözmem gereken bir dava olduğu için birazcık gecikmek zorunda kaldım." Dedim.

Bana kafa sallayıp gülümsedi ve oturmam için bir sandalye gösterdi. Adını dört dedektiften sonra en çok duyduğum Dedektif William Cameron'un yanını göstermişti. Yavaş adımlarla giderek sandalyeye oturdum.

Steve Broud konuşmaya başladı.
"Scarlett da geldiğine göre artık önemli biri kalmadı değil mi?" Dedi.

Önemli biri mi? Dedektifler Odası için önemli miydim? Aslında benim bu yanımda oturan dedektiften pek bir farkım yoktu. O da başarılı bir dedektifti, bende. Yine de Dedektifler Odası için önemli olmak...

Darlene Efveis göz devirdi.
"Sadece çömezler, zaten onlar sadece bu dava için varlar. Sonra burada yerleri olmayacak!" Dedi sinirle.

Bu sefer Richard Soje sözü eline aldı.
"Çömezleri niye çağırdık anlamam ki." Dedi ama çömezler pek de umrunda değil gibiydi.

Darlene Efveis yine göz devirdi.
"Steve'in işleri işte." Dedi.

Steve Broud derin bir nefes aldı.
"Çömezler dahil herkes işimize yarayabilir. Zeki insanlar böyle yapar." Dedi sakin olmaya çalışarak.

Darlene Efveis onun kadar sakin kalamadı.
"Hah, zeki insanlar öyle yaparmış! Zaten Dedektifler Odası herkese açık bir yer! Hatta normal insanları da çağıralım, belki zekilerdir, bulurlar cinayetin gizemini!" Dedi sinirle.