İyi Uykular Sevgilim | HYUNLIX/JEONGBIN

Bölüm -3

Jeongin hedefleri olan evi görünce heyecanla el çırptı.

"Geldik!"

Changbin ona uzaylı görmüş gibi baktı.

"Cinlerle iletişime geçeceğin için mi bu heyecanın?"

Jeongin büyük bir hevesle başını salladı.

Changbin bir Jeongin'e bir de eve baktı. Yaklaşınca bile içine kötü bir his düşmüştü.

"Bence yapmayalım. Başımıza iş açmaya değmez. Sonra gerçekten uğraşamam."

"Arkadaşını bu korkunç ve cinli yerde tek başına bırakıp gidiyor musun?"

"Hayır bırakmıyorum. Sende gitmiyorsun."

Jeongin Changbin'e dil çıkardı ve eve doğru koşmaya başladı.

"Gitmiyormuşum demek. Çok beklersin! Geliyorsan gel gelmiyorsan da beni diğer alemimle yalnız bırak."

Changbin sıkıntıyla nefes verdi.

"Çocuk gibisin!"

Jeongin zafer kazanmış şekilde evin önünde durdu. Changbin onun aksine son derece isteksiz ve yavaş adımlarla eve varmıştı.

İkisi bir süre evin önünde durup evi incelediler. Kapısı kapalıydı ama kilitli gibi durmuyordu. Yıkık dökük, iki katlı eski bir müstakil evdi.

İkisinin de içini huzursuz bir his kaplamıştı.

"Evin kötü enerjisi çok yüksek."

Changbin onaylamak için kafasını salladı.

"Önünde durmak bile içime korkunun tohumlarını serpiyor. Daha önce buna benzer şeyleri çok yaptık ama bu kadar yoğun kötü enerjiyi ilk defa hissediyorum. Şu kafasından asılı oyuncak bebeklerin olduğu yer vardı ya, oranın bile enerjisi bu kadar yoğun ve rahatsız edici değildi."

Artık Jeongin'de girme konusunda emin değildi. Çok ürkütücü görünüyordu.

Ama pes edemezdi. O kadar boşuna gelmiş olamazdı.

Jeongin elini kapıya uzattı. Tam açacaktı ki kapı kolu kendi kendine yavaşça çevrildi ve kapı gıcırtıyla açıldı.

Jeongin'in eli havada kalmıştı. Changbin ile göz göze geldi. Jeongin tekrar önüne döndü ve havada kalan elini indirdi. Kapıyı ayağıyla hafifçe ittirdi.

"Sanırım girmek zorundayız."

"Hayır değiliz. Hadi gidelim."

"Daha kötülerini gördük."

"Kapı kendi kendine açıldı amına koyayım."

Jeongin bir anda sesli ve bir sürü anlamsız fısıltı duymaya başladı. Bu seslerin zihninin içinden mi yoksa evden mi geldiğini anlayamadı.

Sesler iyice arttı ve dayanılmaz hale geldi. Jeongin başının döndüğünü hissetti. Ellerini kulaklarına bastırdı.

Changbin Jeongin'in omuzuna dokundu.

"İyi misin?"

Jeongin hafifçe geriye doğru sendeledi. Bilincini açık tutmakta zorlanıyordu.

Fısıltıların arasından zar zor bir cümle seçebildi.

"İyi uykular sevgilim."

Cümleyi farkında olmadan sesli söylemişti.

"Jeongin hadi gidelim buradan."

Changbin Jeongin'i tek hamlede kucağına aldı. Eve son bir kez bakıp neredeyse koşar adım uzaklaşmaya başladı.

Jeongin daha fazla bilincini açık tutamadı ve bayıldı.