ήρεμο σπίτι

φωτιά

μάθε να λες συγγνώμη πια
μάθε να κάνεις μια φορά το σωστό
έχουν περάσει ήδη μήνες, από το τελευταίο μας φιλί

μάθε το λάθος σου να καταλαβαίνεις
μάθε στον εαυτό σου πως να αγαπάς
απ τους έρημους δρόμους
μην μας δούνε αγκαλιά

και δύο ίδια λένε «δεν πάνε μαζί»
μα εσύ κι εγώ είμαστε μαγικοί
γεννήθηκε από ένα κοίταγμα
και σιγά, και σιγά, και σιγά
σβήνει η φωτιά

άσε τα δώρα του μακριά
πέτα ότι δικό του έχεις μακριά
και ας προσπαθήσει αυτός μετά
να 'ρθει συγγνώμη να πει

πες τα πράγματα όπως έχουνε
πως με αγάπησες και με άφησες
ένα ναρκωτικό, που δεν με πιάνει πια

και δύο ίδια λένε «δεν πάνε μαζί»
μα εγώ κι εσύ είμαστε μαγικοί
μία σπίθα από ένα κοίταγμα
και αργά, και αργά, και αργά
σβήνει η πυρκαγιά

ουρλιάζεις δυνατά
«δεν είμαι δικός σου»
«ιδιοκτησία σου»
κοίτα το τέρας που κατάντησες να είσαι
μου έδειξες χρώματα που δεν είχα δει με κανέναν ποτέ
«δεν είμαι δικός σου»
«ιδιοκτησία σου»
είσαι ένα τέρας, που βγαίνει το μεσονύκτιο
αυτά τα σημάδια από εσένα δεν φύγαν ποτέ

μα υπάρχουνε, απλά αργά, σκουριάζουνε
και σβήνει η φωτιά