το αστικό πέρασε,
το δέλτα πέθανε,
η φωτιά έσβησε,
μα τώρα ήρθες εσύ
το σπίτι γκρεμίστηκε,
το καλοκαίρι έφυγε,
η νύχτα τελείωσε,
μα τώρα ήρθες εσύ
μετά απ' όλα αυτά ελπίζω ακόμα,
να χτίσω προσπαθώ μια αγάπη χρόνια
μόνο εσύ με κάνεις να λάμπω,
μόνο εσύ με κάνεις να αστράφτω,
η πόλη κάηκε,
η αγάπη πέθανε,
με τους ανθρώπους έπαιξε
μα τώρα ήρθες εσύ
μετά απ' όλα αυτά ελπίζω ακόμα,
να χτίσω προσπαθώ μια αγάπη χρόνια
μόνο εσύ με κάνεις να λάμπω,
και στις χειρότερες μου μέρες να αστράφτω,
και ξέρεις πως το νιώθω όλο απ' την αρχή
το ξέρεις πως έχει αλλάξει η εποχή
το ξέρεις πως δεν ξεχνώ ποτέ την νύχτα που μου χάρισες
και ξέρεις πως μόνο εσένα θέλω εδώ
το ξέρεις πως μόνο με εσένα θα το ζω
και ξέρεις πως δεν θα το άλλαζα με κανέναν και τίποτα
μα οι πληγές είναι εκεί,
οι πληγές είναι εκεί,
μα θα τις κλείσουμε μαζί
ένα αστέρι έλαμψε,
ένα σπίτι χτίστηκε,
ένα λουλούδι άνθησε
γιατί ήρθες εσύ
γιατί κατάφερα να ξαναγαπήσω,
μετά από αυτά τα δύστροπα παραμύθια
YOU ARE READING
ήρεμο σπίτι
Poetryμετά από κάποιους μήνες ένιωσα χαμένος στο δάσος, ένιωσα πως οι άνθρωποι φεύγουν και ένιωσα σαν ένα έρημο, ήρεμο σπίτι ξεχασμένο μέσα στο δάσος, οι ιστορίες που ήθελα να πω και έβγαλα μέσα από τους παρακάτω στοίχους είναι κάτι το οποίο δεν ήξερα εγω...
