Tame My Heart (La Vista Book 1)

Panimula

Panimula

This and that. This is. That is. Always this. Always that. Palagi nalang english ang naririnig ko sa paligid.

"Marry a rich man, Grace." Mom rolled her eyes at Mrs Mendoza. "I only married Gregorio because of his money."

Napailing nalang ako sa sinabi ni mommy. Totoong pinakasalan niya lamang ang aking step-dad na si Gregorio Verizon, the richest businessman in Davao, dahil sa kayamanan nito. Magkaiba ang buhay na tinahak nilang dalawa, ngunit hindi nga naman maiiwasan ang tadhana. Kung saan saan ka nalang dinadala. Sa tamang tao, ngunit wala sa tamang oras.

I have always believed, that love is best as its meaning, but not as powerful as it seem. Mom already arranged me to meet someone who I don't know... and I'm not looking forward to meeting him.

Nagpaalam akong pupunta muna sa powder room. Hindi ko na maintindihan kung saan patungo ang usapan nila. Napupunta nalang bigla sa kasalan, kailan sila nagpakasal, bakit sila nagpakasal, talento ng mga anak nila, at iba pang topic na nararating ng makasaysayang usapan nila. Parang nasa loob ka ng isang tv show. Iyong tatanungin ka ng kahit ano na wala namang koneksyon sa topic niyo, like that.

Nang makabalik ako ay umalis na si Mrs Mendoza at Mrs Romero.

"Wear the best dress in your closet, Anais. You're going to meet Mr Bernabe's oldest son." Ani mommy at naglagay ng 1000 peso bill sa mesa.

Umalis na kami at pagkarating ko sa bahay ay agad akong nagtungo sa kwarto para mamili ng susuotin mamayang gabi. I'm going to meet a Bernabe. Of course I need to look my best.

Hinalungkat ko ang wardrobe ko at naghanap ng magandang dress. Kailangan kong makuha ang atensyon ng mga Bernabe. Na bagay ako sa anak nila at wala ng iba.

Tinanong na ako ni Kari bakit ako bigla bigla nalang magkakaroon ng fiancé, at iisa lang ang sagot ko. 'Mom told me to.'

Nakakaawang pakinggan ang sagot ko but it's a waste of time to argue with mom. It's useless. It's always been.

Nang nakita ko ang isang green silk dress na kumikinang kinang pa ng nasilayan ito ng ilaw ko sa wardrobe. This is it! This will make the Bernabe's say yes to me. Mom will be proud.

"Let's go, Anais! Nandito na ang driver ng mga Bernabe! Don't make them wait, Anais, for God's sake!" Narinig ko ang malakas na pagkatok ni mommy sa pintuan ko.

"Coming!"

Bakit kailangang kami pa talaga ang mag po-propose sa mga Bernabe. Their son is the one I'm going to marry one day, bakit kailangan kaming mag-ina ang pumunta at maki-usyuso sa kanila. They are the one who should be visiting, not us!

Pero ano nga bang magagawa ko? Masusunod lahat ng gusto ni mommy. It's always that or this. In between my mom's decision and my heart. Ang hirap pumili pag nasa gitna ka na. It's hard. Always. Hard.

Nang makarating kami sa Marco Polo ay agad na binigay ng driver sa amin ang room kung saan namin ime-meet ang mga Bernabe. Yes, it is the opposite way of a proposal. Dapat lalake ang nag po-propose, pero kaming babae pa talaga ang nagpunta sa kanila. Traditional siguro sa mga mayayaman.

"Mrs Verizon! Nice meeting you. You look gorgeous!" Nakangiting sabi ng isang babaeng nakasuot ng puting dress. It look so good on her. She look hell'a 18 years old! Mas bata pa siyang tingnan sa akin! Is she also the one my brother going to marry one day?

"Mrs Bernabe, oh God! You look hot... And young!" Tumawa si mommy ng marahan at nakipag-beso-beso pa sa babae. She is freaking hot like Cheetos! Pero... Married na siya? Bernabe?

Baka siya ang pinakasalan ng nakakabatang kapatid ng papakasalan ko 'kuno'.

"Is this your daughter? She look alluring and breath... Taking!" Tinitigan ako ni Mrs Bernabe at ngumiti lamang ako sa kanya. Ngumiti siya pabalik at agad na ibinalik ang atensyon kay mommy. "Paulo will like her!"

Tumango tango pa si mommy. "Of course, nagmana sa akin."

They both entered a room or I don't what it is anymore. Ang raming tao. Ang rami rami! Parang sumali lang ako dito kasi birthday ng classmate ko or anyone. Mayayaman halos ang mga kaklase ko. I don't know if kailangan ba talagang i-announce sa buong Davao na ang 'oldest son ng mga Bernabe' at ang 'nag-iisang babae ng Verizon' ay ikakasal. What the hell?! Kailangan bang ipagkaladkaran sa lahat na may ikakasal na Bernabe? What with this thing? Parang gusto ko nalang sumuko!

The music was slow and you can almost hear everyone giggle, chuckle, laugh, and talk. All of them were serious as I saw it embedded in their faces while they talk.

Seriously?! Is this even a party?

Nawala sa paningin ko sila mommy kaya naglakad lakad lang ako sa paligid. It is beautiful here. May mga ganito na pala ang Marco Polo? Didn't know na nag upgrade na ang hotel nila. More expensive na tingnan!

Nanlaki ang mga mata ko nang hilahin ako palabas ng isang lalake. His hair was messy, his lips parted, his nose looks sharp as a knife, while his eyes are looking straightly somewhere.

"Tara na, Kat! Lagot tayo kung makita tayo ni mommy at daddy. We're going to hell!" Hawak-hawak niya pa'rin ang kamay ko at mahigpit ito na hindi ako makabitaw.

"Who the hell are you?!" Sumigaw na ako dahil sa inis at galit na nararamdaman. Nasira na ang dress ko sa kakatakbo. Hindi ko alam kung saan ako dinala ng lalaking ito.

"Wait... Who are you?" Turo niya sa akin at kita ko ang nag-aapoy na galit sa mga mata niya. He look like he could kill.

"And who are you?! You are ruining my peaceful night, Mr I. Don't. Know." Galit kong sigaw. Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa kokote ng lalaking ito at hinila niya ako palayo sa party. Hindi ko pa naman alam ang daan patungo doon. I was busy looking at... Him

Napahawak siya sa batok niya at nakita kong  paano umigting ang kaniyang panga sa galit na nararamdaman niya. For sure mas galit pa ito sa akin.

I just look at him. Wala na akong paki sa kanya. Paano kung hinahanap na ako ng mga Bernabe ngayon! ARGH!!

"I'm sorry." Narinig kong sabi niya. "Akala ko kasi ikaw si Kat."

Kat, who?

"Pwede ba! Ihatid mo muna ako sa venue at wag na wag na tayong magkita!" Sigaw ko.

Oo, ayaw ko na siyang makita. At ayaw na ayaw kong may koneksyon kami kahit katiting lang iyan. Isang metro lamang ang layo ko ng nilapit niya bigla ang mukha niya sa akin at hinawakan ang baba ko para matingnan siya ng maayos.

I felt something on my stomach that made me flinch.

"Why flinch? Hate me so much, baby?

🌻