Burning Passion

03

-

"Ken. Just Ken.. Thea." That's what he said that caught me off guard. Did he just say my name? "Uh.. sure." I replied at sinabihang pwede na siyang humanap ng ma-uupuan doon. Hindi ko inaasahang mai-encounter ko si Ken ngayon, at nakakahiya yung nagkamali ako! Jusko!

"One Iced Mocha for Ken!" Tawag ko sa kaniya ng matapos na sa pag-prepare yung inumin niya. "Ken?" He was so out of nowhere nung tinatawag ko siya, wala siya sa café. San naman 'yun nag punta?

"Hindi ko makita yung Ken." Sabi ko sa kasama ko. Tumingin din siya sa paligid niya, mukhang hindi niya rin siya makita, andami pa namang tao. "Hanapin mo kaya? Ako na bahala muna dito." Sabi ni Rina at tinulak ako paalis ng mahina sa counter. "Ha? Sure ka? Ang daming mga costumer.." Sagot ko sa kaniya. Makakaya kaya niya to? Ang daming nagpipila! At saan na ba kasi si Ken?

"Oo, kaya hanapin muna! Choosy ka pa, eh. Bilisan mo, ha!" Tinulak niya ko palabas sa counter para hanapin na si Ken. I have no choice kundi hanapin siya sa buong café. I went through all the customer para hanapin siya, pero wala siya sa mga upuan, kahit sa kasulok-sulokan pa ng café.

"Asan na ba yun?" Nangati na ulo ko kakahanap sa kaniya. What if? Iniwan na niya tong drink niya dahil sa tagal ng pag-prepare, tapos may dapat pala siyang gagawin, like shooting or recording. Diba? Palagi pa naman ata yung late. "Hays.." I decided na babalik nalang ako sa pag-tatarbaho dahil baka wala na talaga siya.

"Pinapahirapan pa talaga ako." I was just on my way to the counter when i bump onto a guy. "ay, sorry-" parang pamilyar tong nabunggo ko, and when i looked up.. it was him. "Ken..?" He was already looking down at me. Ang lapit pa namin sa isa't isa. I could smell his scent! San ba siya nangggaling, ha?!

"Did i trouble you?" He asked me. Making me walk away an inch from him. "yes." sabi ko pa ng wala sa pag-iisip. "i mean, n-no, sir!" I smiled right away para mawala ang awkwardness namin. "Here's your iced mocha, Mister. Ken." I held out his drink to give it to him. He was looking at me na para bang jina-judge ako!

"Okay. Thank you." Yun lang ang sagot niya at kinuha na yung drink. I bowed one last time para makabalik na ko sa pag-tatrabaho, but when i was about to walk pass by him, nabunggo ko na naman siya at nahulog yung drink niya! Pagka-dimalas!

"shit." I heard him say.

"oh my god!" Sigaw ko dahil nabasa ko ata pants at sapatos niya dahil sa nahulog na drink. "Hala, i'm so sorry!" Dali dali kong kinuha yung plastic cup para maglinis na! "Wait lang, kukuha ako ng pangpunas." Sabi ko at dali daling pumunta sa likod ng counter para kumuha. Nagpapanic nako. Buti nalang talaga at hindi hot coffee yung drink, kundi patay tayo!

Pabalik nako sa kaniya at nakita kong pina-pagpagan na niya sarili niya gamit ang dala-dala niyang panyo. "sorry talaga, hindi na mauulit." Sabi ko at pupunasan ko na sana siya, but then he stopped me, the same way, he stopped me from touching the broken dishes back then.. deja vu?

"Ako na." Rinig kong sabi niya sabay kuha sa pangpunas na dala ko. I was speechless and wasn't able to move. Ano bang nangyayari sa 'kin? Bakit ganito? I just watched him wiped the mess i made on his clothes. Bakit hindi ako makagalaw? Kahit na ang sama na ng nagawa ko, he still looked so calm. Bakit ba? "You know you're not fit for this kind of job, right?" Bumalik ako sa katalinoan ng sabihin niya yun.

"I'm sorry, hindi ko talaga sinasad-"

I keep apologizing dahil na gi-guilty ako. "Thea." but he would still cut me off. "Itigil mo na yan." Sabi niya. "h-ha?" tanong ko, i was confused. Anong ibig niya sabihin? "Stop apologizing so much. Hindi naman to nakakamatay." Sabi niya. I was surprised. Did he actually said that?

And i didn't know what to do anymore. The way he cleaned himself was something else, para bang wala akong maling nagawa. The way he talk is so straight forward, bakit ba? Napapatanong nalang ako kung ano bang ginagawa niya sa 'kin. Hindi ko nalang pinansin ang sinabi niya at pinunasan nalang yung kalat na nasa semento.

"Babayaran kita, don't worry." Sabi ko habang nagpupunas. I didn't heard him reply kaya dali-dali kong tinapos ang pagpunas. Babalik na sana ako sa counter ng mag-salita siya. "You don't have to pay me." sabi pa niya. Ang bait niya masyado, ha. Hindi na siya tao!

"Hindi, maghintay ka jan. I'll make another." I can feel him smirk when i said that. "Fine, maghihintay ako sa labas." Sabi pa niya kaya i immediately went back doon sa counter at dali-daling ginawa ang drink na inorder niya. It didn't took 5 minutes kaya mabilis akong nakabalik sa kaniya. Ako mismo ang lumabas doon para humingi din ng sorry, yung proper apology na ang gagawin ko at paano ako makakabawi sa kaniya.

I saw him waiting outside the café, parang may kausap pa nga siya sa phone. I waited for him to finish his call, tsaka na binigay yung drink. After his call ay lumapit ako.

"Here's your iced mocha drink order, sir. I deeply apologize for what happened earlier. It was truly an accident and i can guarantee you that it will never happen again." I bowed my head as i held out the drink infront of him and said the things i wanna say."Please tell me what should i do to properly pay you back." I added to my words.

He was just there, staring at me. Parang wala siyang masabi. It took a while bago ko narinig siyang mag salita. Tumawa pa nga siya muna bago sinagot ako.

"Look, you're acting too much." Sabi niya at kinuha na yung drink sa kamay ko.

"Hindi nga, pano ba ko makakabayad sa ginawa ko? Basang basa ka nga." Sabi ko dahil totoo naman. "and.. i wanna say thank you sa nagawa mo noon, the time where i got a scratch sa nabasag na plato? nakalimutan mo na ata yun." He seems to be shocked sa mga pinag-sasabi ko. Tumatawa pa nga siya.

But then, he surprisingly said "Nakakatawa ka." making me confused. Funny ba 'ko? He was giggling.

"ha?" Anong nakakatawa? I was being serious! Excuse me!

"Fine. If that's what you want. Treat me dinner tomorrow night." Sabi niya, with a smirk in his face.

____________________________________________________________________________