İlk Bölümden smut atan ilk kişiyim galiba AĞALZPSMXLC bu bölüm baya uzun oldu ha yani okunmayacak rahatım hadi okuyun okumayanın hyunhosu olmaz 🥵🥵🥵🥵 ÜSPXŞSŞXLWLX
─────────────────────
Okuldan geliyordum babamın beni aramasıyla, elimi cebime attım. Açtığım da direkt söylediği şeyle kaşlarım çatıldı. Ciddi olamazdı. Hayır, hayır bunu yapamazdı olmaz.. Niye? Niye! Niye üvey kardeş?! NİYE? Gözlerimden dökülen tuzlu göz yaşlarının şelale olmasına izin verdim, ama asla ses çıkarmadım. Yürümeye devam ettim gözlerimin kızardığı 10 kilometre uzaktan anlaşılırdı dinmesi için bir süre kapı da beklemeye başladım.
Ailede zaten sevilmiyordum, daha da sevilmeyecektim. Çoçuk sahiplenmelerinin sebebide bu olsa gerek. Hayat daha ne kadar kötü gidebilir ki? ;
işte bu kadar.
Kendi kanımdan olmayan biriyle aynı evde aynı çatı altında yaşayacaktım ve benden daha çok sevilmesini izleyecektim. Tabii sevilmiyorum, bunların bana birşey ifade etmeyeceğinide biliyordum ama.. İşte bir çoçuk ve vicdan azabı. Hiçbir şekilde zarar vermiyorlardı ama; baskı, azar, başkalarından üstün görmek ve benzeri daha çok şey bunların bana yaptığı psikolojik etkiler çok.
Bana zarar vermemelerinin sebebi bence, beni büyüyünce model yapacaklardı ve milyonlarca won kazanacaklardı üstümden başka bir açıklaması olamazdı. Olmamalıydı düşünüyorum da beni sapık, yaşlı azgın birine para karşılığın da acı çektirmek içinde verebilirlerdi. Daha kötü düşünmek istemiyorum. Olmasın kötü falan lütfen.
Kapıyı çalmak için zile baş parmağımı götürdüm parmağım ve elim titriyordu. Ama bastım ve kapıyı açmalarını bekledim. Bekledim, bekledim... Kapının açılmasını beklerken yere bakıyordum kapının sesiyle kapıya doğru baktım.
Kapıyı açan kişi tanınmadık bir yüzdü, ama çok güzeldi. Onu yaklaşık 30 saniyede kafama kazıdım. Ve içeri geçtim umuyordum ki o benim üvey kardeşim değildi.. Yoksa cidden ayrımcılığın kralığını görüceğimi anlarım.
Çünkü o,
O çok güzel. Ve tabii onların gerçek oğulları değil. Bunun için daha çok sevilecek.
Ama içimdeki bir ses diyor ki;
İkinizi de harcayacaklar, ikinizi de kullanıcaklar diyor.
İçeri geçtiğimde babam denilecek insan beni çağırdı. Ardından diğer çoçuğu(?) da çağırdı.
"Hyunjin, bu senin yeni üvey kardeşin. İyi geçinmeye çalışın yoksa." ölümcül bir bakışla bana bakarken gözleriyle tehditler yağdırıyordu.
"Yoksa, sana ona aldıklarımdan almam. "
Almıyorsun zaten şerefsiz herif.
"Tamam, B-baba. "
ona baba demek AĞXLWİXÖEĞC cidden komik o baba olamayacak kadar kötü bir insan(?) hayvan mı demeliyim ama hayvanlara yazık. En iyisi varlık.
Konuşma bittikten sonra çocuğun kolundan tutup yukarı, odama çıkmaya başladık. Odama girdiğim an da kapıyı kapattım ve kilitledim.
Çocuk neye uğradığını şaşırmış bir şekilde bana bakıyorken, bende onu inceliyordum onu yatağa atmıştım direkt bunun için özür dilemem gerek.
"Hey, çocuk. Şey-"
"Lee Minho. Yani, Minho. "
Bana karşı çok ciddi bir şekilde bakıyordu sanırım cidden özür dilemem gerek.
Minho's pov;
Kapıyı açtığımdan beri güzelliğine tutulduğum kişiyle üvey kardeş olmak ha? Vay be hayata bak. Ciddi olamazsam beni aptal sanabilir veya beğenmeyip aramıza mesafe koyabilir bunun için ciddi olucağım.
