طليقتي العزيزه شكرا

part 9

هتف بجنون :انتى فكرنى عبيط يا زينب هصدق الهبل ده زينب اخرج حضري اكل ل احفادك

تحركت زينب تجاه الباب تحت نظرات ممدوح الساخطه

عند تلك المسكينه كنت تجلس على الفراش بتعب و حزن كبير

عبدالله بجدية:مالك يا خديجه فيكى اى

حاولت خديجه التمسك وهى تقول:انت مش حاسس بشعور اللى انا حاسه بيه

عبدالله بجدية: خديجه ده ابوكى وانتى لازم تسمحي

نظرات له خديجه بغضب وهى تقول:اسمح اسمح مين وعلى اى انا ابويا مفكرش فيا وهو بيهد حياتى مفكرش فيا وهو بيغير امى مش كفايه انه حرمنى من حنان الام لا وكمان حرمنى حته انى اعرف مكانها ان لولا ان خايفه من رب
من ربنا انا كنت موت نفسي من زمان انا مشوفتش فى بيته حاجه حلوه انا بكره نفسي عشان انا بنته

رافت بحزن شديد:انا اسف يا خديجه اسف يا بنتى على كل حاجه حصلت منى انا بجد ندمان على كل حاجه

حاولت خديجه ان تتحكم فى أعصابها وهى تقول:انا اللى اسفه انا مش هقدر اسمحك مع ان كان نفسي ارجوك سبنى كفايه ان حياتى ادمرت

رافت بدموع: يعنى اى

خديجه بهدوء:يعنى انا اسفه يا بابا كان نفسي اسمحك بس مش هقدر

ثم نظرات الى عبدالله وهى تقول:انا عاوزه امشي من هنا ارجوك

حرك عبدالله رأسه وهو يقول:طب اهدى يا قلبي

نظرات له خديجه بحزن:انا عاوزه اخرج دلوقتي مش هكون هاديه غير لم اخرج من هنا

حرك عبدالله راسه وفعلا خلال نصف ساعه كنت تخرج خديجه وهى تستند على عبدالله لاول مره تشعر ان لها سند و ظهر

دخلت الى العماره وجدت حماتها تقف على الباب تنتظرهم

خديجه بتعب:ازيك يا ماما

زينب بحزن:الف سلامه عليكى يا قلبي

خديجه بستغراب : الله يسلمك يا ماما

زينب بحب :تعالى يا بنتى اسندى عليا

خديجه بصدمه اكبر:لا شكرا يا ماما لحسن اتعبك 

زينب بحب :تعبك راحه يا حبيبتي

عبدالله بجدية: لا يا ماما ان اصلا هشيل خديجه عشان دايخه قال ذلك وحمل خديجه بين يده ام خديجه نظرات له من تحت النقاب بعيون ضحكه و سعيده على ماحصلت عليه فاهو عوض الله على صبرها

ام عبدالله كان يريد ان يطول السلم فاهو يشعر انه يحتضن السعادته بين يده

دخل عبدالله الى الغرفه الخاصه به نظرات خديجه له بستغراب وهى تقول:انت جايبنى هنا ليه انا عاوزه ارجع الاوضه بتاعتى