طليقتي العزيزه شكرا

١٦

خديجه بتوتر :مفيش حاجه نزله اجيب حاجه من تحت

زينب بجدية :فى اى يا خديجه مالك

خديجه بسرعه وهي بتفتح باب الشقه: مفيش حاجه يا ماما بعد اذنك

قالت كده ونزلت جري وقفت التاكسي عشان تروح لعبد الله كانت حاسه ان قلبها هيطلع من مكانه من القلق عليه والخوف لاحسن يكونوا يعملوا ليه حاجه

اما في الطرف التانى بصت رحمه للراجل وقالت: كده انت تمام اوي كتر خيرك خد الفلوس بتاعتك اهي خد منها الراجل الفلوس وقالها تسلمي يا ست الكل لو عايزه اي حاجه مني انا تحت امرك

رحمه بجديه: امشي دلوقتي و عايزك تراقبي الجو بره مش اكثر من كده تمام

الراجل: تمام

بعد مرور نص ساعه كنت دخلت خديجه البيت باين عليه مهجور وخبطت على الشقه

اتفتح الباب بكل هدوء دخلت خديجه : عبدالله

فجاه حست بحاجه بتنزل على دماغها و غبت عن الوعي

بعد نص ساعه صحيت لقت نفسها قعده على الكرسي و رحمه اقصدها

خديجه بتعب : ازاي ماجيتيش في بالي انك انتي اللي ممكن تعملي كده

رحمه بغضب: هو كده الانسان الغبي اللي مش بيتعلم  من غلطه

خديجه: انت عايزه مني ايه وبعدين فين عبد الله اوعي تكوني عملتي في حاجه

رحمه بسخريه :لا ما تخافيش ده جوزي وابو عيالي وانا عايزه ارجع له بس انتى وقفه زاى القمه فى الزور

خديجه بغضب :يعنى عبدالله فين يعنى

رحمه بضحك :عيل بتلاته جنيه سرق التليفون وانتى لانك غبيه وقعتى فى المصيده من غير حته ما اتعب نفسي انا بجد مصدومه فى غبائك

خديجه:انتى عاوزه منى اى يا رحمه عيش حياتك بقا و سبينى فى حالى

رحمه بضحك :تصدقي نفس الكلام ده اللي قاله ابوكي قبل ما اقتله اه اصل انا اللي قتلته  اصل انا قررت اخد حقي منكم واحد واحد يعني خدت حقي من ابويا و هاخد حقي منك تخيلي بقى

خديجه بصدمه: تاخدي حقك مننا في ايه هو انا ولا ابويا عملنا لكي ايه اصلا

رحمه بكره: دمرتوا حياتي وانتي اكثر واحده سبب في تدميرها  ، حياتي كلها اتدمرت بسببك انتي السبب في كل حاجه وحشه بتحصل ليا

خديجه بنفي:اى  اللي انتي بتقوليه ده انتي اكيد عقلك حصله  حاجه رحمه ده انتي اللي عملتي كل حاجه ده انتي كنتي بتقولي ل ابله عايده تعمل اى وهى كنت بتخلى بابا يعمل من غير تفكير   ده حتى يا شيخه جوازي من عبد الله انتي السبب فيه انا دمرت حياتك في ايه بقى ده انتي اللي دمرتي حياتي بس ربنا حب يعوضني بحاجه احسن عشان كده خلكى تطلقي من عبد الله اللي انتي اصلا متستهليش ضافر  من اللي بيطير منه فى الهوا