Bir ülke düşünün, yirmi yaşınıza gelince tüm sevdiklerinizden koparılıp başka bir şehre yerleştirildiğiniz. Gittiğiniz şehirde size yeni bir isim veriliyor. Ancak bu isim bir sayı. Şimdi de bu sayıyı içindeki korku ve öfkeyle taşıyan sekiz insan düş...
Yazar için imkansız olan bir aşkın gerçekleşmesinin hayalidir bu kitap...
BÖLÜM 1: İSYANCI GRUP
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
22.07.2024
(Diana Parkinson)
Diana o gece normalde olduğundan daha huysuzdu. Ne yapsa bir türlü uyuyamıyordu. Eline, yatmak yerine oturup, küçük salonun camından sadece sokak lambalarının aydınlattığı, yarı aydınlık sokağı izlemek için fazladan bir kaç saat geçmişti. Artık vakit gece yarısını geçtiğinden resmi olarak temmuzun yirmi ikisiydi. Oldukça uzun ve yorucu geçen, sıcak yaz günleriydi. Diana, kendi kendine yalnız ve fazlasıyla sıkıcı geçen hayatından hiç memnun olmadığını ortaya koyan sözlerle söylendi. Akşamın büyük bir kısmını sabahları vakit bulamadığı için ihmal ettiği evini temizlemekle geçirmişti. Ve bunu da fazlasıyla söylenerek yapmıştı, çünkü temizlik yapmaktan nefret ediyor ve asla beceremiyordu. Ama yine de çevresindeki çoğu evden daha temizdi evi. Dışarıdan gelen ayak seslerini duyduğunda dikkatini sokağın görünmeyen kısmından çıkacağını düşündüğü kişiye verdi ve odağına girmesini bekledi. Nihayet gözlerinin görebildiği alana adımını atan, tanımadığı adama bakmaya devam etti. Bu saatte, çevredeki evlerden herhangi birinin uyanık olupta, gezmesi alışılmışın dışındaydı. Yabancının dağınık, kumral rengi olduğunu düşündüğü saçları adamdan bağımsız hareket ediyor gibiydi. Adamın çatık kaşlarıyla süslenen kapkara gözleri onu oldukça korkunç kılıyordu.
Siyah göz olmaz derlerdi, değil mi?
O halde bu adamın gözleri ne diye böyleydi? Üzerine geçirdiği kendine bol gelen siyah tişörtünün altına yine kendisine oldukça bol gelen siyah pantolon giymişti. Gariptir ki, bu adam bu kılığıyla bile oldukça tarz sahibi duruyordu. Yüzüne vuran gecenin gölgesi sayesinde siyah görünen, sert bakışlarını pencerede ona meraklı gözlerle bakan Diana'nın gözlerine çevirdi. Bu beklenmedik bakışma karşında ne yapacağını şaşıran Diana bir anda kafasını çevirirse çok dikkat çekeceğini bildiği için bakışlarını karşı eve çevirdi ve öylesine bakınıyormuş gibi yapmaya çabaladı. Bakışlarını başka yöne çevirdiği halde yabancının gözlerini hala üzerinde hissediyordu. Bu onu korkutmamıştı ama kalbinin hızlanmasına, heyecanlanmasına neden olmuştu. Nihayet yabancı bakışlarını üzerinden çektikten sonra Diana tekrar bakışlarını ona çevirdi ve sırtını izlemeye başladı. Kafasını cama iyice yaklaştırarak gidişini izlemeye devam etti. Adam, kendinden emin yürüyordu. Ancak duruşunda bir vazgeçişlik vardı, omuzları düşüktü ve oldukça zayıf duruyordu.
Adam olduğu yerde bir anda durdu. Bir şeyin belki de birinin varlığını fark etmişti. Kafasını hafifçe sağa doğru çevirdi. Onun bu hareketini takip eden Diana da yabancıyla aynı şeyi gördü. Sokağın arasından çıkıp gelen bir figür. Adamla aynı yaşta ancak daha kuvvetli duruyordu. Yabancının yanına yaklaşan diğer bir yabancıyı fark edince, Diana sıcak avucunu pencerenin soğuk camına yasladı ve daha dikkatli izlemeye başladı.
