Ο Αστερισμός του Ρόδου #SCBC2024

|07|

Τη στιγμή που δήλωσε στον πατέρα της ότι την ελκούσαν τα άστρα και τα συμπαντικά μυστήρια όπως και στον ίδιο, ήταν περίπου οχτώ. Η δήλωση δεν προξένησε καμία εντύπωση στον περίγυρο καθώς από μωρό ακόμη, της διάβαζε τα έκτακτα επιστημονικά άρθρα για να την πάρει ο ύπνος, γεμάτα υποθέσεις, επιτεύγματα, αναδρομές και μελλοντικά σχέδια. Της είχε πει:

«Ο ουρανός που βλέπεις δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση. Το αστέρι που έπεσε μόλις τώρα μπορεί να έχει πέσει εκατομμύρια χρόνια πριν, αλλά εμείς το βλέπουμε ως ένα παροντικό, μεμονωμένο γεγονός. Κάποιοι κάνουν μια ευχή προς τιμήν του κι άλλοι, όπως εμείς, ελέγχουμε την αιτία, τη χρονική περίοδο και το υλικό.»

Ο πατέρας της, ο Δον Μορίς, είχε αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη των ουράνιων σωμάτων και της σκοτεινής ύλης. Μπορεί να μην ήταν εξαίσιος γονιός κατά τη γνώμη του περίγυρου, καθώς η δουλειά και το πάθος του δεν του επέτρεπαν να παρευρεθεί σε κάποια συγκέντρωση γονέων ή θεατρική παράσταση στο σχολείο της κόρης του• αλλά, ήταν σίγουρα ο μεγαλύτερος επιστήμονας της εποχής, κι αυτό, χάρη στην κατανόηση και στην επίτευξη ενός έργου που άλλαξε τον κόσμο: της τηλεμεταφοράς.

Ξεκίνησε με απλά πειράματα της κβαντομηχανικής προκειμένου να ορίσει και να εδραιώσει τους κανόνες της, προσπαθώντας να μεταφέρει ένα ποντίκι απ' το ένα δωμάτιο, το γαλάζιο γραφείο του, στη μικρή τους αποθήκη, μέσω δύο ηλεκτρικών φριτεζών. Επί τριάντα μερόνυχτα ο Μορίς δούλευε πυρετωδώς στα μικρά του δωμάτια. Λόγω της γυναικείας απουσίας, πέρα απ' την Μπέλ που ήταν ανήλικη, οι δύο τους τρέφονταν μόνο με γάλα και μπισκότα, κορνφλεικς ή τοστ με φυστικοβούτυρο, όσο το σπίτι γύρω τους παραδινόταν αργά στον χρόνο.

Η Μπέλ απασχολούνταν με το να σκέφτεται κάθε μέρα διαφορετικό όνομα για το λευκό, παγιδευμένο τρωκτικό, να μελετάει τα καινούργια επιστημονικά άρθρα, να μαζεύει όσο μπορεί τη σκόνη απ' τις γωνίες και τα έπιπλα, να φτιάχνει μόνη της πλεξίδα στα μαλλιά, να τεντώνει τα ρούχα για το σχολείο πατώντας πάνω τους και να ελέγχει τη φριτέζα της αποθήκης που, σε μια κρίση ανίας, την είχε περιποιηθεί με τις μπογιές της, βάφοντάς την κόκκινη με μικρά λουλούδια. Βλέποντας την καινούργια εμφάνιση του μηχανήματος, ο Δον Μορίς επινόησε ένα ολόδικό τους παιχνίδι: Αν το ποντίκι περάσει με επιτυχία, θα έχουμε κόκκινο κωδικό, θα έρθεις να μου το πεις...αν όχι, θα είναι μπλε κωδικός, όπως το γραφείο μου. Απλό, έτσι;