᭢˚̣̣̣͙͏
hyunjin
derse girmedin mi?
felix
yok
hyunjin
neredesin peki?
felix
arka tarafta
sigara içiyorum
hyunjin
yakalanacaksın
felix
hızlıyım, yakalanmam ben
hyunjin
biliyoruz onu
erken çıkacağım üç ders
çıkışa yetişebilirim, seni eve bırakayım mı?
felix
gerek yok hyunjin
ellemezler bana birkaç gün
dönebilirim kendim
hyunjin
emin misin?
felix
eminim
beni kollamana gerek yok
hyunjin
felix anlamıyorum amına koyayım neden bu durumu sürdürmelerine izin veriyorsun
neden şikayetçi olmuyorsun
felix
bir boka yaramıyor da o yüzden
ne okul ne de polisler zorbalığı sikine takmıyor anlamıyor musun bunu
bir kez denedim, senin için o da
bir daha yapmayacağım
hyunjin
darp raporu alabiliriz?
felix
hyunjin
istemiyorum
sadece hayatına devam et, erken çıkacaksan çık ve bana haber verme
hyunjin
anladım
yine de fikrin değişirse
felix
değişmez
tamam?
dikkatli git
hyunjin
sen de öyle
13.01
᭢˚̣̣̣͙͏
felix
beni alabilir misin
18.24
hyunjin
neredesin?
felix
metro istasyonu
sağ kısmındayım
hyunjin
geliyorum
kıpırdama
felix
kıpırdayamıyorum zaten
᭢˚̣̣̣͙͏
hyunjin metro merdivenlerini neredeyse koşar adım inerken kendisine okuldan erken ayrılması hakkında ciddi bir azar çekmiş, mavi fayans duvarların sağına adımlarken göreceği manzara yüzünden karın boşluğuna saplanan ağrıları görmezden gelmeyi denemişti.
sağa döndüğü gibi sessizliği bölen kısık iniltiler adımlarını biraz daha hızlandırmasına neden olmuş, hemen sonra felix'in yerde iki büklüm uzanan cılız bedeni görüş açısına girmişti. her gün böyleydi, her gün olmasa bile bir çeşit rutindi. kendisinin araya girmesine engel olduğu yetmiyor, felix kendisi de bu ciddi zorbalık hakkında hiçbir şey yapmıyordu. hyunjin'in sinirini en çok bozan şey de buydu zaten, tamam, felix karşılık verecek kadar güçlü değildi ama en azından hyunjin'e engel olmayıp bir noktaya kadar bu durumun önüne geçebilirdi. yine de bu fikre körü körüne karşı çıkıyor, en ufak müdahalesinde hyunjin'le haftalarca konuşmuyordu. anlam veremiyordu ve bir süre önce anlam aramayı da bırakmıştı zaten.
yerde yatan oğlanın beyaz gömleği kan lekeleriyle süslenmiş, toz içinde kalmış okul formaları ve yara bere içindeki yüzüyle metronun hemen dibindeki sarı çizginin üzerinde cenin pozisyonunda uzanıyor, sanki orada olmak onun için rahatsız edici değilmiş gibi, sanki hak ettiği buymuş gibi titreyip duran ışığa bakıyordu ifadesizce.
