DİNLEYİCİ

1

Arkadaşlar lütfen hikayeyi okuduktan  sonra en alttaki uyarıyı da okuyun çünkü o gerçekten önemli bir uyarı bu satırları okuyorsanız şimdiden size bol eğlenceli okumalar umarım keyifle okursunuz
 

                            💫
Yeni hastanın üniversitedeki ilk yılıydı.Sülfa ilaçlarına ve kodeine alerjisi vardı.Lens takmıyor,sigara içmiyordu.Sürekli kullandığı bir ilaç yoktu.Vitamin takviyesi için "evet",doğum kontrolü için"hayır"seçeneklerini işaretlemişti.Formun en altında'Diğer"yazan satıra büyük, kalın harflerle"DİĞER"yazmıştı.

Malcolm,yeni hastaya ait formu not defterinin arasına koydu ve başı öne eğik.kanepenin uzak kenarında oturan uzun boylu kıza baktı."Leah güzel isim"dedi.Ona kendisininde Leah adında bir kızı olduğunu ve söylediklerinden çok söylemediği şeylerden para kazandığını sürekli kendisine hatırlatmaya bayıldığını anlatmayı aklından geçirdi.

Kız aniden ellerini yeleğinin ceplerine sokup başını parmak arası terliklerine doğru eğdi.Umarım kusmaz,diye düşündü kendi kendine Malcolm.Bu kış fena bir salgın vardı ve daha geçen hafta genç hastalarından biri,ortağı Gordon'la paylaştığı özel muayenehanesindeki yepyeni lego takımının üstüne kusarak ortalığı berbat etmişti.
"İyi misin?"
"Bilmiyorum."Kızın sesi kıyafetinin tüylü,yumuşak kumaşıyla kaplı bacaklarının oradan bir yerden geliyordu.
Malcolm kitap raflarının altındaki dolaba yöneldi ve oradan her ikisi için de birer şişe su aldı.Geri geldiğinde şişelerden bir tanesini kızın çıplak ayaklarının önüne koydu.
"Teşekkür ederim."dedi kız.

Malcolm tekrar koltuğuna çöktü ve beklemeye başladı.
"Uyuşturucu mu aldın?"
Kız irkilerek başını kaldırdı.Biçimli,ince burnunun iki yanında yanakları asimetrik bir şekilde çıkık, köşeli elmacık kemikleri vardı ve siyah maskaralı kirpiklerinin altındaki deniz mavisi gözleri belli belirsiz seçiliyordu.Malcolm onu korkunç güzel bulmuştu ve ona bakmamak için kendini zor tutuyordu.Ne zaman birine bu şekil bakakalsa kızları parmaklarını yüzüne iyice yaklaştırıp şaklatır,o da *mesleki deformasyon*diye açıklardı bu durumu onlara.Kızlar bu bakışa*öylesine karşısına çıkan birine ağzını açıp sersemce bakmak*adını takmışlardı.Trafik ışıklarında,kasada ödeme yaparken ve tabi ki ofisindeyken insanlara uzun uzun ve dik dik bakma huyu vardı.

"Bugün birşey aldın mı?"diye sordu tekrar Malcolm.
Kız"Uyuşturucularla aram yoktur,"diyerek suyundan bir yudum içti ve ardından şişeyi kemikli dizinin üstüne koydu.
"Ben sadece...gerginim."
Malcolm başını salladı ve konuşmadan önce bir süre bekledi.
"Neden gerginsin?"
"Bu durumdan işte,sanırım."
Malcolm,baş parmağını dudağının üstündeki küçük çukurda yukarı aşağı gezdirdi.Hastaların böyle söylediğini duymak onu hep üzerdi,psikoterapi onlar için dişçiye gitmekle aynı şeydi sanki;kalplerinin oyulduğunu,ruhlarının kazındığını hissediyorlardı herhalde." Burada olmak seni neden geriyor?"

Kız omuzlarını silkti ve bu hareketiyle beraber düz,sarı saçlarının uçları yeleğinin omuz kısmını hışırtıyla süpürdü.

Geçen eylül itibariyle Ruh Sağlığı Hizmetleri'nin ismi Davranışsal Sağlık Merkezi olarak değiştirilmiş,okulun danışma hizmetleri konusunda artan talebini karşılamak amacıyla elli dakika olan seans süresi de otuz beş dakikaya indirilmişti.Malcolm'un özel muayehanesinde çalıştığı yirmi küsür senede öğrendiği bir şey varsa o da sessizliğin,sürecin vazgeçilmez bir parçası olduğuydu ama seans süresi kısaltılınca hastanın bir sonraki sırrına ulaşmak için gerekli iki,üç veya beş dakikalık karşılıklı susuşları beklemek artık daha bir zorlaşmıştı.

"Bu randevuyu alırken ne konuda konuşmayı düşünmüştün?"diye sordu.
Kız oturduğu yerde geriye kaykıldı ve açık tenli, çıplak ayak bileği dizinin üstüne gelicek şekilde bacak bacak üstüne attı.
"Burada her zaman duymaya alışkın olduğunuz şeylerden değil,"dedi kız

Bu çocuklar her zaman kendi garipliklerinin en sıradışı,kendi üzüntülerinin en derin,kendi yalnızlıklarının en boğucu olduğunu düşünürlerdi ve bunun sonucu olarak da mutluluk vaatlerini ve fırsatlarını ellerinin tersiyle itmek gibi muazzam bir hataya düşerlerdi.Malcolm işte bu yüzden yetişkinlikle uğraşmayı severdi.On dokuz yaşındayken acın seni tekilleştirir ama elli üçüne geldiğinde kayıpların, başarısızlıkların ve göbek bölgendeki o kaçınılmaz birikimin o kadar sıradandır ki seni herkesle aynı seviyeye getirir.
"Kafanı neyin kurcaladığını öğrenmek isterim,"dedi Malcolm
"Bu okulda bir sürü... düzgün çocuk var,"dedi kız"Bu kampüsün sınırları içinde emin ol düşündüğünden çok daha fazla mutsuz insan var."

"Hey,zengin çocuklarının kendi problemleri olmadığını söylemiyorum ben."Genç kız pencereden dışarıya baktı.Davranışsal Sağlık Merkezi,Baxter kampüsünün tepe kısmında konumlanmıştı.Bulundukları ofisten avluya doğru bakınca Smithport'un merkezinden Casco Körfezi'ne kadar bütün manzara önlerine uzanıyordu.Maine haritasına bakıldığında körfeze doğru gevşekçe uzanan dört biçimsiz yarımadasıyla Smithport,beceriksizce şişirilmiş balondan bir hayvanı andırıyordu

Leah elindeki su şişesini bir ritim enstrümanıymış gibi sağa sola salladı
"Esas muayenehanen nerede?"
"Özel muayenehane mi? Şehirde ,Watson's Mill binasında."
"Eski itfaiye binası,"dedi Leah
"Şehirde mi büyüdün?"
Leah çenesiyle elindeki not defterini işaret edince o da kayıt formuna baktı. Ev adresinde freeman caddesi yazıyordu. Şehirli bir kız. İlk içeriye girdiğinde onu daha önce gördüğüne dair belli belirsiz bir hisse kapılması bu yüzdendi demek. Büyük ihtimalle daha önceden defalarca bankada, markette veya rekreasyon merkezinde karşılaşmışlardı. "Ama kampüste yaşıyorsun gene de,"diye okudu forma bakarak.

"Rutledge'de ,yeni yapılan yurttayım." Leah uzun,ince vücudunu kanepenin üstünde kıpırdatarak iç geçirdi ve yüzüne düşmüş olan birkaç tutam saç,nefesini burnundan dışarı vermenin şiddetiyle hareketlendi." Smithport'ta mı yaşıyorsun?"diye sordu Malcolm.
"Bana soyliyecegin şeyin buradan dışarıda duyulmasından mi endişe ediyorsun yoksa?"diye devam etti ardından.

Merhaba arkadaşlar yine bennnn ama bu sefer biraz garip bir hikaye ile önceki hikayelerini taslaklardan okuduğum zaman ergenlik zmanlarinda kitap yazmamam gerektiği sonucuna vardım şimdi olabildiğince az ve size ters köşe yaptirabilicek bir kitap yazıyorum ama kitaba dair kötü yorumları kabul etmiyorum çünkü kitabın konusunu başka okuduğum bir kitaptan esinlenerek yaptım yani konusuna geldiği zaman lütfen kitabın gerçek yazarına sövün ben bu iş içinde değilim kitabı beğendim ve yazmak istediğim için yazdım beğenmeye bilirsiniz saygı duyarım ama bana şahsi bir küfür veya hakaret olan yorumları silicem lütfen benim de insan olduğumu unutmayin çok teşekkür ederim tekrar hepinize o zaman
İyi okumalarrrrrrr
Bayyyyyyysssssss