ruhumun katili

3.bölüm

Daha doğmamış bir varlığın ölümü sanki 4 aylık bebeğim ölümü gibi geldi desem inanırmısınız bir süre daha camdan dışarıyı izleyip hırkamı üstüme geçirdim markete gittim özel ihtiyaçlarımı karşılayıp birazda atıştırmalik almak istiyordum.başarılı oldum'da  ama kasada bir şeyler ters gitti ilk okul arkadasım Lara'yı görmek planlarıma dahil değildi kesin bize gelmek istiyecek'ti ama bunu istemediğim'den eminim hızla başımla onu selamladım ve kasıyeri beklemeye koyuldum o ürünleri geçer geçmez parasını ödeyip çıktım. Fakat Lara peşime takılmiş ilk okul anılarımızı anlatıyor tek anlamadığı şey HEPSİNİ BENDE YAŞADIM! Ve şuan baş arığısından ölüyordum  ama anlamaya pek niyeti yoktu glb

"Kk hatırladın'mı kantinden tost alır arka bahçedeki parkta yerdik"

"Evet Lara hatırladım bunu ztn her gün yapıyorduk ben bu aralar çok kötüyüm o yüzden eve hızlı gitmem gerek görüşürüz." Diyim kısa yolu ona bırakıp uzun yoldan ilerledim ve sonunda eve varmıştım bahçede annem heraletli bir konuşma yaparken işin ucunun bana dokunacağını az çok tahmin ede biliyordum. Evin kapısından tam içeri giricektim'ki annem saçlarıma yapıştı ve bağıra çağıra hesap sordu.

"NASIL BENDEN HABERSİZ ÇIKARSIN ÖLDÜRÜRÜM SENİ"

Nasıl bulduğunu bilmediğim bir güçle beni yere fırlattıp tekme atmaya başladı 5 dakika sonra beni bahçede bırakıp içeri girdi ve ben ölüyordum nefes almam imkansızlaşmıştı kendimi ilk dafa karanlığa daha çok teslim etmek istedim ben ölmek istedim herkesten bağımsız olmak sadece uyumak istedim. Bir süre sonra hızla merdivenlerden yukarı çıkıp kendimi bonyaya kilitledim ve hüngür hüngür ağlamaya başladım annem babamın ölümünden sonra çok değişmişti kendine ne kadar konduramasa'da hem babamı öldürdü hem bana şiddet uyguluyor gerçekten çok kötü biri kendimide anlamıyorum ya şuan kötü biri dediğim kisi için canımı bile vere bilirim istesin yeter çünkü salağim hızla soğuk suyun altına girdim ve canım acımadan ölmenin yollarını düşündüm ama kimsenin canını yakmak istemediğims karar verip hızla bu düşünceyi boş verip enesi düşündüm neden bilmiyorum ama ilk aklıma gelişinden bile yüzümü gülümsrtmişti içimde garip bir mutluluk payda oldu sanki yıllardır yaşamadığım kadar yaşıyordum onu düşündükçe eva ne saçmalıyorsun kendine gel!?
Sen nasıl o çocugu düşünürsün kendimi azarlama faslına geçeli 46 dakika 2 saniye oluyordu en son buna ara verip film açtım yanındada aldıklarımdan bir kaç tane atıştırmalık vardı film izleyerek uyumayı çok severdim tam uykuya dalmak üzereydim'ki içeri annemin en sağdık asistanlarından olan elif girdi ve Enes'in. Bana yazdığı ilaçları bana uzatı kullanmam gerekliymiş fln fln bunu bende biliyorum demek istedim ama gözlerinin büyük bir kısmını kaplayan korku duygusunu gördüm sustum ben gerçekten korkutucu bir insandım sanırım Eva kendini kandırma o kadın senden değil annenden korkuyor!. Uff her neyse ne verdi ilaçlardan akşam için olanları aldım ve odamı toplamaya koyuldum ama üstümde bir çeşit ağırlık vardı. Hızla herşeyi sadece toplu gözüksün diye yapıp yata girdim ve ruyalar allemine daldım.

"Korkma güzel kızım yapma bunu kendine güvenme herkese kapında oluşacak büyük bir tehlike"

Korku içinde gözlerimi açtım yastığım  da sanki göz yaşlarımdan bir nehir oluşmuştu ne demek istemişti babam  bunlar beni yeterince gererken bı anda adım sesleri gelmeye başladı annem kesinlikle telefonla konuşuyordu dicemde saat çok geç kimle konuşuyor ola bilirki?
Merakla merdivenleri çıktım ve annemin odasının kapısına geldim

"Kıyamam Alara neden anlamıyorsun!"

Ağlıyordu...

"Tamam amacığımız o ola bilir ama şuan yapamam kıyamam ona dövmek ayrı bahsettimiz şeyap ayrı"

"Bunu cidden yaparmısım sana çok teşekkür ederim güzeller guzeli ablam"

Ablamı annem tek çocuk seğilmi benmi yanlış biliyorum her halde rüyanın etkisi gidip yatsam iyi olucak.
Vakit kaybetmeden yatağıma girip yatmıştım ama sürekli babam gelip aynı şeyleri tekrarliyordu bir de yetmezmiş gibi annemin telefon görüşmesi sabaha kadar zor dayandım ama hepsinden farklı bir rüya o rüya kanımı dondurmustu