နောက်တစ်နေ့ကြနဒီပုံမှန်အတိုင်းကျောင်းသွားပါတယ်။နဒီကသူ့သူငယ်ချင်းတွေရှိတဲ့တက္ကသိုလ်မှာတက်အမေကတက္ကသိုလ်တစ်ခုဆိုတော့သူ့ကျောင်းမှာဖြစ်ချင်တာဖြစ်နေတာရယ်။
သူ့မှာဟန်နီ၊သဲသဲဆိုတဲ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ရှိတယ်။
"ဟဲ့ဟန်နီရေ"
"အမလေးလန့်လိုက်တာမနဒီမောင်ရယ်"
"နဒီရွှန်းလဲ့မောင်ပါဟ"
"နင်ကနဒီမဟုတ်ရင်မောင်ပဲခေါ်ခိုင်းတော့နဒီမောင်ပေါ့အမတော်ရဲ့"
"အေးပါဟာအဲ့တာအသာထားငါအရေးကြီးပြောစရာရှိလို့"
"ပြော"
"ငါကျောင်းပြောင်းတော့မယ်"
"ဘာကျောင်းပြောင်းမယ်ဟုတ်လား"
"အေးလေငါ့အမေရှိတဲ့ကျောင်း"
"ဘုရားဘုရား ဒဂုံကိုပြောင်းတော့မယ်ဆိုပါတော့"
"အင်းလေဘာလို့လဲ"
"နင်ပဲသူငယ်ချင်းရှိတဲ့ကျောင်းနေမယ်အခုကြအမေရှိတဲ့ကျောင်းတဲ့အမနင်နေကောင်းသေးရဲ့လား"
"နေကောင်းတယ်ငါကအမေရှိတဲ့ကျောင်းကိုသွားတာမှန်တယ်အဲ့မှာငါ့မြတ်နိုးရသူလေးလဲရှိလို့"
"အမေရေကယ်ပါမကြားဖူးတာတွေလာပြောနေတယ်နင်နော်မစကောင်းဘူး"
"မစဘူးဟငါလည်းမအားဘူးနော်အတန်းသွားတက်ပြီသဲသဲမလာရင်လဲပြောလိုက်"
"အေးအေး နေစမ်းပါအုံးဒီနေ့ငါလည်းအတန်းရှိတယ်လေပြတ်တာ၂ရက်ရှိပြီသွားတက်အုံးမှပဲဟဲ့နဒီမောင်ခနစောင့်ငါလဲလိုက်မယ်"
(ဟန်နီလဲပြေးပါပြီးအတန်းထဲကို)
ကျောင်းဆင်းတော့အိမ်မှာအမေနဲ့ပြန်တွေ့
"ချစ်မေကြီးရေ"
"ဘာပူဆာဖို့ရှိလဲ"
"သမီးအမေတို့ကျောင်းကိုလာတက်ချင်လို့"
"ဟဲ့ဟဲ့ချက်ချင်းဘာဖြစ်သွားတာလဲ"
"မေမေကလည်းနော်လို့"
"နောက်နှစ်မှပြောင်း"
"ဟုတ်ပြောင်းရရင်ပြီးတာပဲဘယ်လိုပြောင်းပြောင်းကြိုက်တယ်"
"ဒီကောင်မလေးဘာတွေဖြစ်နေတာပါလိမ့်"
နဒီတစ်ယောက်သူ့အမေဖုန်းထဲကအန်တီ့အကောင့်တွေဖုန်းနံပါတ်တွေရှာရင်းအန်တီကအစာအိမ်ရောဂါရှိမှန်းသိသွားတယ်
နောက်အပိုင်းသို့.....
YOU ARE READING
တက္ကသိုလ်မှရင်ခုန်သံ(Complete)
Short Storyကျွန်မရဲ့နှလုံးသားလေးကို"အန်တီ"ကလှုပ်ခတ်စေခဲ့ပြီ....
