Süsen'in Anlatımıyla
Çalan ilk alarmla hızla yerimde doğruldum. Evet ben bugün evleniyorum. Yani inşallah.
Telefonumu hızla açtığımda yarım saat öncesinden Oğulcan'a ait 3 cevapsız çağrıyı görünce ofladım.
Hızla Oğulcan'ı aradım. Bir kere bile çalmadan açıldı tabii.
"Efendim Süsicim."
"Noldu Oğulcan."
"Sana da günaydın." Göz devirdim.
"Günaydın Oğulcan bir şey mi oldu?"
"Bi sorunumuz var." Ciddileşen ses tonuyla kaşlarım çatıldı.
"Ne var?" dediğimde dolapta asılı olan gelinliğime endişeyle baktım.
En son 1 yıl önce giymiştim. Sanırım gerçekten delireceğim.
"Biz-" dedi ve sözü Ömer'in telefonu eline alması ile kesildi.
"Sevgilim günaydın."
"Günaydın." Gülümsedim. "Oğulcan neyden bahsediyordu."
"Bir şey söylicem ama sakin ol."
Yerimde rahatsızca kıpırdandım.
"Sakinim."
Zaten aksiliklere bağışıklılık kazanmıştım.
"Biz dün akşam eğlendiğimiz mekanda kilitli kaldık."
Gözlerim açılabildiği kadar çok açıldı. Şakaydı dimi? Zorla gülümseyip konuştum.
"Nasıl ya?" dediğimde sıkıntılı bir nefes verdi.
"Sonra anlatırım. Konum atıyorum çilingir lazım." dediğinde ofladım.
"Gerçekten artık vazgeçicem." dediğimde telefonu kapattım. Kaşlarımı çatıp çantamı topladım ve eşofmanlarımla aceleyle evden çıktım.
Sabahın 6.30'u hangi çilingir açık olurdu. Telefonumun ekranına boş boş bakarken Yasmin'i aramak geldi aklıma.
Üç kez çalan telefon açıldığında karşıdan Yasmin'in sinirli ve uykulu sesi geldi.
"Efendim."
"Yasmin."
"Süsen. Ayyy geç mi kaldım." dediğinde telaşlı geliyordu sesi. Sonra ne mi oldu.
Telefonun diğer ucundan paldır küldür sesler geldi.
"Yasmiin." diye seslendiğimde karşıdan acı dolu bir inleme ile konuştu.
"Düştümm."
Şevval Hanım'ın karşıdan gelen telaşlı sesiyle kapattım telefonu.
Koştur koştur onlara gittiğimde aceleyle arabaya biniyorlardı. Şevval Hanım beni görür görmez seslendi.
"Aa gel Süsen gel. Sakar kızım yataktan yuvarlandı da." dediğinde gülmeme engel olamadım.
