KARİDES AVI

- 3 -

"NE!!" Diye bir çığlık attım, birden korktular. Anlamamışlardı tabii. Babama yalvarmaya başladım. Oraya gitmesini istemiyordum çünkü rüya olsa bile ürperticiydi. Hızla dışarı çıktım, iş aramaya başladım. Babam da yanımdaydı. Sonunda iyi bir iş buldu kendine, bankada çalışmaya başlamıştı. Mutluluğumu tarif bile edemezdim.
  Aradan haftalar geçti. Saçma bir sebepten dolayı babamın maaşı azalmıştı. Yine eskisi gibi olmuştuk. Fakat mutluyduk, ben ise çok sevinçliydim. Çünkü yarın doğum günümdü. Aslında sadece bir arkadaşım var ama olsun, hiç de olmayabilirdi. Mert ile ben okulda sürekli dışlanır, Belki de bu yüzden çok iyi anlaşırdık.
  Bir şekilde gün geçti ve işte bugün, doğum günümdü. Mert'i eve çağırdım. Neyse ki işi yoktu. Yaklaşık 1 saat sonra geldi. Elinde ise güzel bir paket vardı. Teşekkür ettim ve paketi aldım. Ailem de para biriktirip bana hediye almışlardı. Günüm güzel geçiyordu derken, daha da güzelleşti. Pasta yedikten sonra hediye vakti geldi.
  Önce Mert'in hediyesini açtım. Uzun süredir istediğim ceketi almıştı. Hemen ona sarıldım ve çok teşekkür ettim. İkimiz de mutluyduk. Sıra ailemin hediyesine gelmişti. Heyecandan yerimde duramıyordum. Açtım ve, o da ne! Yeni bir telefon almışlardı bana. Gözlerime inanamadım. Uzun süre sonra ilk kez gözümden mutluluk gözyaşları gelmişti. Sımsıkı sarıldım aileme.
  18 yaşındaydım artık. Her geçen yıl sorumluluğum artıyordu. Okuldan sonra gidebilmek için yarı zamanlı bir iş istiyordum ama ailem izin vermedi. Eğitimim için her şeyi yaparlardı.
  Yine her zaman olduğu gibi mert ile okul çıkışı kafede oturuyorduk. Aniden kötü haber geldi. Babamı kaybetmiştik. Çalıştığı bankada bir soygun gerçekleşmişti ve babamı vurmuşlardı. Hemen eve koştum. Annem ağlıyordu. Ben de dayanamadım, ağlamaya başladım.
  Ve bu olaylar doğum günümden bir gün sonra oldu. Yani 2 Ocak'ta. Evet, doğum günüm 1 Ocak'taydı. Aradan 1 yıl geçti. Babamın ölüm yıldönümüydü. Annem kendini suçluyordu. Onu teselli etmeye çalıştım. Sonra Mert çağırdı. Yanına gittim ve üzülmemi istemediğini söyledi. Bir şeyler anlattı ama dinleyemedim. Çok üzgündüm. Mert ile yarım saat konuştum.
  Birlikte annemin yanına gidiyorduk. Eve çıktık, yani 3. kata. Kimse yoktu, seslendim ama cevap alamadım. Nefes almak için balkona çıktım ve,
  Annem yerde yatıyordu.
Mert ile hızlıca indik. Gözyaşlarımı tutamadım. Doğum günümle başlayan yıl nasıl bitmişti. Sonunda aşağı indik ve annemin nabzını kontrol ettim. Hayattaydı ama uyanmıyordu.