Jungkook gözlerini açar vücudundaki yaralar onu incittir gözleri dolmaya başladı, boğazında bir yumru oluştu, nefes alamıyordu, nasıl böyle bir şey yaşadı, hala bilmiyor, her şey kabus gibi geliyordu. Ama hepsi gerçek değildi
Jungkook ayağa kalkar ve bulunduğu odaya bakar. Aynanın karşısına geçer ve vücudunun sargılı olduğunu görür.
-Bu adam hasta, öldürmeye ve yarayı sarmaya çalışıyor!! Jungkook ağlamaya başlar Birden kapı açıldı ve içeri Taehyung girdi. Jungkook korku içinde geri geri rümeye başladı.
- Ooo, ayağa kalktığını görüyorum, Jeon
Taehyung, Jungkook'un üzerine yürümeye başlar. Jungkook ne yaptığını hatırladığında gözlerinden yaşlar düşmeye başladı.
-UZAK DUR BENDEN! Jungkook hızlı bir nefes alır
Taehyung kahkaha atar -Ah salak çocuk hala öğrenecek çok şeyin var Dedi ve Jungkook'un belinden tuttu ve onu kendine çekti. Jungkook'un bandajının altındaki yaralar onu incitti ve Taehyung daha sıkı kavradıkça kanamaya başladı.
-Ahh lütfen bırak beni Jungkook kurtulmaya çalışır Taehyung ise onun bu haline gülüyordu
-Tüh işe bak elim kan oldu Jungkook'u yere iter. Jungkook kanı görür ve daha çok boğulur
-Bu evde yalnızsın bir ben varım hiç kimse sana yardım edemez Jeon *sırıtır*
Taehyung odada bir şey arıyor, Jungkook bunun bir umut olabilecegini çok korkuyordu düşündü, sessizce kalktı, koşmak için ve kaçtı, çünkü ev büyüktü, merdivenlerden birer birer düşmek zorunda kaldı, çok canı yanıyordu, yaraları daha çok kanıyordu ama kaçmak zorundaydı
-JEON JUNGKOOK!!!! NEREYE GİDİYORSUN BU EVDEN ÇIKAMAZSIN!
Jungkook derin nefes alıyordu, çok korkuyordu, kapıya geldi, kapı açılmıyordu, evin pencerelerine baktı, hepsi kilitliydi, Taehyung ayak seslerini duydu, bir yer buldum ve oraya saklandı.
- *sessizce* lütfen beni bulmasın lütfen...
Elleriyle agzını kapatdı
-Kaçamadın o yüzden bu evde saklanmanın bir anlamı yok Jeon!
Jungkook'dan Çok korkuyordum, bir an ortadan kaybolmak istedim, sesi çok korkutucuydu, o bir katildi, o insanlar gibi ölmek istemiyordum, daha çok hayalim var, hayatımın yükünü taşıyamadım aniden bu hapishaneye dönüştü Taehyung'un adımları bana yaklaşıyordu, kalbim çok kötü atıyordu, arkamda bir nefes hissettim
-buldum seni *fısıldayarak*
Ayağa kalkmak için bir hamle yaptım saçımdan tutmasıyla yere oturdum saçlarımdan tutub sürüklüyordu beni
-Ahh yapma *ağlar* lütfen bırak beni
Taehyungun ellerinden tutub uzaklaştımak istedim ama o daha çok saçımı çekti
-Hala benden kaçamayacağını anlayamıyor musun?!
-Özür dilerim, canım yanıyor !
Jungkook'dan Beni kanepeye fırlatıp yüzümü tuttu Yüzümü canımı acıtacak kadar sıkıyordu gözyaşlarım ellerine düşüyordu
-Ne dersem o olacak, eğer yaşamak istiyorsan beni dinleyeceksin Jeon, hayatına dair her şeyi unut, o hayat artık yok, senin hayatın Taehyung, anladın mı?!
-Hayallerime ne olacak *ağlaması yoğunlaşıyor* hayallerimi elimden alma Taehyung, benim zaten ailem ya da arkadaşım yok, bırak hayallerimi yaşayım, ben kimseye bir şey söylemem lütfen
Taehyung elini yüzümden çekti ama sanki sonsuz bir döngünün içindeymişim gibi kahverengi gözleriyle siyah gözlerime bakıyordu.
Sonra beni belimden çekip, kucağına oturttu vucudumdakı yaralar canımı yakıyordu ama o bunu görmüyordu
-Biliyor musun Jeon, senin hayallerin umrumda değil, istesen de istemesen de hayatındaki hayalin benim .
Ondan uzaklaşmaya çalıştığımda iki elimi tuttu ve sıkmaya başladı.
-Ölmeyi hak etmiyorsun Jeon -N-ne?
Bu adamın ne dediğini anlamaya çalışıyorum ama anlamıyorum ne demek istiyordu kollarımı hala sıkı sıkı tutuyordu.
Sonra birden başını boynuma koydu ve kokumu aldı, kötü mü kokuyordum? Aniden boynumu öpmeye başladı ve titredim.
Hızlı nefes alıyordum ve kalbim sıkışıyordu bunu anlayınca sanki sarhoşmuş gibi yüzüme baktı.
- bıra.. Sözümü kesmişti
-Jeon çok güzel kokuyorsun
Gözlerimdeki yaşlar hala tazeydi birden gözlerimdeki yaşları sildi hala o soğuk bakışlarımla ona bakıyordum ne yapmaya çalışıyordu bu adam sadece kurtulmak istiyordum burdan
-Git yüzünü yıka ve yemek yiyelim Dedi ve beni birakıp mutfaga gitdi bende dediyini yapıp yüzümü yıkadım aynada kendimi görünce daha kötü oldum vucudum kandı yaralarım açılmıştı.
Bir anda kapıda Taehyungu gördüm çok korkdum üzerime gelince geriye gitdim bana bir şey yapacak diye korkuyorum bir anda üstümdeki dolaptan bir kutu götürdü ilaçlar vardı.
Beni kolumdan tutarak kanepeye oturtdu ve sargılarımı acmaya başladı canım çok yanıyordu yine ağlıyordum.
-AĞLAMAYI KES! Yaralarımı pansuman yaptı ve sargıyla kapatdı cok sık yaptığı için canım hala yanıyordu bağırdığı için sesimi çıkarmamak için ellerimle ağzımı kapatdım.
-Ağlamayı bırakmış gibisin ?
Ellerimi ağzımdan çektim o kadar bastırmıştım ki dudaklarım kıpkırmızı olmuştu Taehyung yüzüme bakmayı bırakıp dudaklarımı izlemeye başladı.
Çok rahatsız oluyordum tanımadığım adam tarafından tehdit ediliyordum .
-Jeon konuşmayı mı unutdun?
-Ben uyumak istiyorum Evet uyumak istiyordum artık midemde açlık yoktu o kadar şey yaşadım ki sadece uyumak istiyordum
-Ben sana yemek yiyicez dedim ama bana karşı mı geliyorsun?
Kollarımı yine sıkıyordu Gözlerimden yaş akmasına bakmayarak yüzüne baktım..
-Çok yorgunum... lütfen Bana yaklastı
-Tamam git uyu . Dedi ve beni bırakıp mutfaga gitdi bende hemen yukarıya çıkıp yatağa uzandım hemen uykuya daldım.
Taehyung'dan Bu çocuk gerçekten tuhaftı, kokusu o kadar güzeldi ki hayatımı mahvederdi, pamuk şeker gibi yok oluyordum
Yukarıya çıktım odaya girdim çoktan uyumuşdu odaya girmemle kokusu beni büyülemişti bu çoçuk bana aitdi sanki yanına gitdim beline kollarımla sarıp başımı boynuna saldım kokusunu içime çektim çok güzeldi
-Jeon, ne kadar ağlasan da gitmene izin vermeyeceğim, eğer bana bulaşmasaydın belkide burda olamayacaktın.
